ΕΙΠΕΝ ὁ ἀββᾶς Λογγῖνος τῷ ἀββᾷ Ἀκακίῳ· Ἡ γυνὴ τότε γινώσκει ὅτι συνέλαβεν͵ ὅταν σταλῇ τὸ αἷμα αὐτῆς. Οὕτως οὖν καὶ ἡ ψυχή͵ τότε γινώσκει ὅτι συνέλαβε Πνεῦμα ἅγιον͵ ὅταν σταλῇ τὰ ῥέοντα ἀπ΄ αὐτῆς κάτωθεν πάθη. Ἐν ὅσῳ δὲ ἐνέχεται ἐν αὐτοῖς͵ πῶς δύναται κενοδοξεῖν ὡς ἀπαθής; Δὸς αἷμα καὶ λάβε πνεῦμα.
http://www.ellopos.gr/mystics/desert-fathers/12.asp
Είπε ο πατέρας (της Ερήμου) Λογγίνος προς τον πατέρα Ακάκιο` η γυναίκα τότε καταλαβαίνει ότι γεννάει το παιδί της, όταν της στέλνεται αίμα (και φθάνει η ώρα του τοκετού της). Έτσι λοιπόν και η ψυχή, τότε γνωρίζει ότι γεννάται (πνευματικά) παρά του Αγίου Πνεύματος, όταν καταστείλει τα πάθη που την έλκουν κάτω στη γη όπως ρέει ο ποταμός κάτω στη γη. Εν όσο περιπλέκεται σε αυτά (η ψυχή), πως μπορεί να κενοδοξεί (υπερηφανεύεται) ως απαθής ; Δώσε αίμα και (έτσι) θα λάβεις Πνεύμα(άγιον).
Ο αρχαίος ασκητής που βιώνει με κόπο και μόχθο ιδρώτος τον αγώνα της αγιότητος μας λέγει : «Δὸς αἷμα καὶ λάβε πνεῦμα.»!
Ο δρόμος της πνευματικής ζωής είναι αιματηρός και επιπόνου ασκήσεως για να εισακουσθεί η δέησις μας προς τον Θεό.
Μόνον άμα δώσουμε ακόμη και το αίμα της σαρκός μας στον Θεό δι’ ασκήσεως θα «τρέχωμεν» όπως λέγει ο μέγας Παύλος τον «προκείμενον ημίν αγώνα, αφορόντες εις τον της πίστεως Αρχηγόν και τελειωτήν ΙΗΣΟΥΝ», ο στόχος του πνευματικού αγώνος που είναι όλο κόπο και τρέξιμο πνευματικής φύσεως, είναι να φθάσουμε εις τον Χριστόν να γίνουμε αιματηρά και πονεμένα χριστοί Κυρίου, χρισμένοι με το άγιον μύρον εκ του Χρίσματος ημών και του ελαίου εκ του αγίου Βαπτίσματος ημών.
Αλλά είναι εξίσου σημαντικό σήμερα να δίνουμε και το αίμα του σώματος ημών κατά κυριολεξία στην ενοριακή κοινότητα εις την οποίαν ανήκουμε όταν ξέρουμε πόσο χρηστά και προσεκτικά χρησιμεύει δια να σώζει ζωές και δίνοντας αίμα στην αιμοδοσία της Ενοριακής Κοινότητος της Κοιλάδος, εις τον Ιερόν Ναόν Ευαγγελιστρίας, κατανοήσαμε μέσα σε χαρούμενη ατμόσφαιρα πόσο σημαντικό είναι αυτό το δώσιμο!
Δίνουμε δέκα λεπτά από τον χρόνο μας και ελάχιστο από το αίμα μας και παίρνουμε την χαρά του ότι συνεργήσαμε εις την οικοδομήν της κατά άνθρωπον υγειαινούσης ζωής και επίσης μάθαμε να δίνουμε και το ελάχιστο που φαίνεται σε εμάς πόσες φορές γίνεται κρίσιμο για τους αδελφούς μας αλλά και για τους εχθρούς μας, αφού ο Πρεσβύτερος της ενορίας το δίδει εις όσους το ζητούν χωρίς να εξετάζει κοινωνικούς δεσμούς και σχέσεις γειτονίας και συγγενείας!
Συγχαρητήρια κατά άνθρωπον, αφού τα εύσημα θα τα λάβετε από τον Θεόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου