Η οσία πόρνη. Το θαύμα της μετάνοιας
του Μοναχού Μωυσή αγιορείτη
Αναδημοσίευση απο alopsis
Πριν 1.400 χρόνια μια κοπέλα, μόλις δώδεκα ετών, κάπου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μπλέκεται στα δίχτυα του αγοραίου έρωτα. Δίνεται με σώμα και ψυχή στην πτώση, στην αμαρτία, στη φθορά.
Η σαρκολατρεία, η ηδονοθηρία, η ακόρεστη λαγνεία την κατακυριεύουν πολύ νωρίς. Επί δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια ζούσε αχόρταγα αυτή τη ζωή δίχως αναστολές, ντροπές, επιφυλάξεις, ενοχές και τύψεις. Θεωρούσε τον εαυτό της ελεύθερο, ανεξάρτητο, ανεξέλεγκτο και ακατανίκητο. Θαύμαζε την ωραιότητά της, τα πλούτη της, τις κατακτήσεις της και την προκλητικότητά της.
Ένα θαυμαστό σημείο που της συνέβη στα Ιεροσόλυμα και δεν μπορούσε να εισέλθει στο ναό την έκανε να γονατίσει, να δακρύσει, να θυμηθεί την αθωότητα των παιδικών της χρόνων. Άρχισε να κλαίει. Άρχισε η μεταστροφή της. Η φιλόσαρκη γίνεται ξαφνικά φιλόθεη.
Μεταμορφώνεται, ξεμασκοφορεί, φιλοκαλεί, ανασταίνεται. Στην καρδιά της, μετά από αυτή την απρόσμενη υπαρξιακή αλλαγή, κυριαρχεί ο θεός έρωτας. Η ζωή της λαμβάνει βαθύ νόημα. Πρόκειται για μια ηρωίδα, μάρτυρα και οσία.
Αναχωρεί για την έρημο, την πέραν του Ιορδάνου, αποφασιστικά και ανυποχώρητα. Οι λογισμοί επιστροφής στην πρότερη ζωή δεν την αφήνουν να ησυχάσει ούτε για ένα λεπτό. Τυραννιέται από τους σφοδρούς κι αισχρούς λογισμούς επί δεκαεπτά χρόνια. Όσα χρόνια ζούσε στην αμαρτία. Κόντεψε ν’ απελπιστεί. Έγινε ένας σκελετός από τη νηστεία.
Κυκλοφορούσε σαν ένα αγρίμι της ερήμου. Η αφιλόξενη έρημος, η ξένη γη, πέτρες και σπηλιές υπήρξαν κατοικίες. Έζησε άλλα είκοσι τρία χρόνια δίχως τον φοβερό πόλεμο των λογισμών. Εξαϋλώθηκε. Η περίφημη πόρνη έγινε η μεγαλύτερη ασκήτρια όλων των αιώνων.
Ο αββάς Ζωσιμάς ιεραποδημώντας μια Σαρακοστή στην έρημο είδε μια σκιά περιπλανώμενη. Όταν αντελήφθη ότι ήταν μια γυναίκα, κάλυψε με το ιμάτιό του τη γύμνια της και πληροφορήθηκε με συγκίνηση τη θαυμαστή ζωή της. Επιστρέφοντας την κοινώνησε. Μετά ένα έτος τη βρήκε νεκρή. Σ’ ένα κεραμίδι είχε σημειώσει ότι ανεπαύθη μόλις κοινώνησε.
Η αμαρτία δεν είναι απλά η παράβαση του νόμου, αλλά έλλειψη αγάπης στον Θεό. Η αμαρτία φαντάζει πάντα πολύ ωραία, λίαν ελκυστική και σαγηνευτική. Συλλαμβάνεται στο νου, αποδέχεται και διαπράττεται. Η αμαρτία συνηθίζει να στερεί τη μακάρια γαλήνη της ψυχής.
Η συννεφιά που προηγείται της αμαρτίας, μετά τη διάπραξή της υποχωρεί και ο άνθρωπος βλέποντας τη γυμνότητά του στενοχωρείται, θλίβεται κι έχει τύψεις. Η ουρά του διαβόλου επεμβαίνει, ώστε ο άνθρωπος ν’ απογοητευτεί και να μη θέλει να μετανοήσει.
Ο μέγας ψυχοανατόμος, όσιος Ιωάννης της Κλίμακος, όρισε με καταπληκτική σαφήνεια τα στάδια της αμαρτίας: Προσβολή, συνδυασμός, συγκατάθεση, αιχμαλωσία, πάλη, πάθος. Το πάθος γίνεται συνήθεια αγαπητή και χρόνια που παρασύρει τον άνθρωπο δίχως αντιστάσεις.
Η αμαρτία σκοτίζει τον άνθρωπο. Σήμερα θεωρείται αδιάφορα, έχει γίνει κανόνας, ο άνθρωπος νομίζει πως κάνοντας ό,τι θέλει είναι και ελεύθερος. Όποιος νόμος και αν ψηφισθεί, η αμαρτία δεν θα παύσει να είναι αμαρτία και να ενοχλεί την ψυχή κάθε τίμιου, σοβαρού κι ευσυνείδητου ανθρώπου. Φθάσαμε το αφύσικο να το λέμε φυσικό και το παράλογο λογικό.
Αποτέλεσμα της αμαρτίας: αποξένωση, απομόνωση, κενό, μοναξιά, απόγνωση και στενοχώρια.
Η οσία Μαρία συνδράμει στοργικά στη μεταστροφή όλων. Απέτυχε ως πόρνη και νίκησε ως ασκήτρια. Πρόκειται για τρομερά γενναία γυναίκα. Εμπνέει. Συνεγείρει τους αμαρτωλούς.
Μη φοβάται κανείς τις λέξεις αλλά τις ανειρήνευτες πράξεις. Τελειώνει η Σαρακοστή και η Αλεξανδρινή Μαρία μας σκουντά να προχωρήσουμε άφοβα. Μας παρακινεί προς επαναπροσανατολισμό και να μας πει εμπιστευτικά πως και οι πόρνες μπορούν αν θέλουν να γίνουν όσιες…
(Πηγή: Εφημερίδα "Μακεδονία" 13/4/2008)
18 σχόλια:
Χαρά στο κουράγιο σας.Η ιστοσελίδα σας, μου κρατά συντροφιά.Τυχεροί οι άνθρωποι,που σας έχουν δίπλα τους.Γιατί τόση μοναξιά σήμερα?Μόνο η ελπίδα μου στο Θεό με βοήθησε να ξεπεράσω το διαζύγιό μου.Πολλοί άνθρωποι δίπλα μου βιώνουν ανάλογες εμπειρίες.Πώς τις ξεπερνούν?Διαβάζοντας!Η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου σφύζει από ανθρώπους,οι οποίοι απέτυχαν στην προσωπική τους ζωή.Η κοινωνική αναγνώριση και προσφορά είναι το καλύτερο αντίδοτο.Καλή σας δύναμη, σας χρειζόμαστε για μια ευχάριστη νότα ανάπαυλας!
ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΑΜΕ ΔΙΕΞΟΔΟ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΦΩΤΕΙΝΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ ΣΤΟ ΒΟΥΡΚΟ ΤΗΣ ΚΑΜΑΡΙΛΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΚΩΝ ΚΥΚΛΩΝ!
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΗΣ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΗΘΙΚΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΤΑΙ.ΕΙΜΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΦΟΙΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ, ΚΙ ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ.ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΜΕ ΒΟΗΘΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟ ΒΟΥΡΚΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ Ο΄ΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ.ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΩ ΣΤΟΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΣΤΙΒΟ.ΤΟ ΤΕΡΠΝΟΝ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΩΦΕΛΙΜΟΥ.
"Φθάσαμε το αφύσικο να το λέμε φυσικό και το παράλογο λογικό."
Μεγάλη κουβέντα αυτό! Δυστυχώς εκεί έχουμε καταντήσει! Συγχαρητήρια για την προσπάθειά σας!
@ ανώνυμος 12:25 πμ
Κάνε κουράγιο αγαπητέ μου, μία μάχη έχασες όχι τον πόλεμο συνέχυσε.....
@ ανώνυμο 10:42 πμ
Καλή επιτυχία σου εύχομαι, ο Θεός να σου δίνει δύναμη να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου.
Ευχαριστώ πολύ, παλεύω,να σταθώ στα πόδια μου.Αναγεννήθηκα από τις στάχτες μου,όνειρα χρόνων χαραμίστηκαν.Εντούτοις μπορεί να έχασα την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους,η ελπίδα μου στο Θεό με έσωσε.Γιαυτό θέλω πρώτα ο Θεός,να εργαστώ σε μικρά νησιά,που έχουν μεγάλη ανάγκη οι άνθρωποι.Κανείς δεν αγιάζει στον τόπο του.Γραφική η επαρχία Ερμιονίδας,οι άνθρωποι όμως?Σχόλια, ζήλεια,κακεντρέχεια.Γιατί?Λυπάμαι,θα θελα να βοηθήσω τα παιδιά της επαρχίας μας,όμως η όλη κατάσταση με απωθεί.
Γιαυτό σας αξίζουν συγχαρητήρια πατερ-Θεμισοκλή,διότι προσφέρετε έργο ανεκτίμητης αξίας.Είμαστε στο πλευρό σας και θα είμαστε όποτε μας χρειαστείτε!Μπορεί κάποιοι να μην συνειδητοποιούν τις δυσκολίες σας,είτε λόγω προκατάληψης,είτε λόγω χαμηλού πνευματικού επιπέδου.Όμως ας αναλογιστούν πώς ήταν η Κοιλάδα και πώς είναι τώρα?Τους αγκαλιάζετε όλους από μικρούς μέχρι μεγάλους.Ζείτε καθημερινά τις έχθρες, τα χρόνια μίση τους.Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.Πρέπει να πάει μπροστά ο τόπος μας,απλά κι εγώ σαν άνθρωπος με καταλαμβάνει πικρία.Μακάρι να προσφέρω κι εγώ ένα λιθαράκι στην κοινωνική πυραμίδα της Κοιλάδας,να βοηθήσουμε τα νέα παιδιά να έχουν μια καλή ζωή!
Αυτό είναι παιδιά!!!…. ένα λιθαράκι ο καθένας να βάλει για τα κοινά, για το συνάνθρωπο, για το κοινωνικό καλό, για το χωριό μας, για την Εκκλησία μας. Πρέπει να ξεπεράσουμε τον ΕΓΩ μας και να δώσουμε λίγο χώρο στο ΕΜΕΙΣ. Χωρίς ιδιοτέλεια και σκοπό την προσωπική μας προβολή…… …εσείς είστε η ελπίδα!!!
Παρακαλώ θερμά γράψτε με ψευδώνυμα για να μπορέσουμε να κάνουμε διάλογο.
Πώς να γράψω με ψευδώνυμα πάτερ?Δε γνωρίζω.Πείτε μου,γιατί σκέφτομαι αυτές τις μέρες μέσω των προγραμμάτων του πανεπιστημίου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, μήπως θα είχατε κάποια βοήθεια.
Στην «Επιλογή ταυτότητας» Θα επιλέξεις: « Όνομα/Διεύθυνση URL» και θα γράψεις στη θέση «όνομα» ένα ψευδώνυμο ή το όνομα σου και θα πατήσεις «Δημοσιεύστε το σχόλιο σας»
Ευχαριστώ πολύ πάτερ.Θα γράφω τα αρχικά του ονοματεπωνύμου μου,για ευνόητους λόγους.Απλά είμαι το ίδιο άτομο,που σας στέλνω από το Σάββατο.Ευχαριστώ για τη συμβουλή σας.
Απέτυχε πάλι θα προσπαθήσω
Πέτυχε, μετά χαράς θα σας αφουγκράζομαι.
Να είσαι παντα καλά...
Γιαυτό μου είναι αδύνατο να καταλάβω ορισμένους ανθρώπους.Πάνω στα νεύρα σου τους μιλάς άσχημα,τους ζητάς συγνώμη και αδιαφορούν.Έτσι κάνουν οι καλοί χριστιανοί?Με την απαξίωσή του,ένιωσα ότι διέπραξα κανένα σοβαρό παράπτωμα.Παρόλα αυτά,τον εκτιμώ,ας είναι καλά.Κάποτε παραπονιόταν για έλλειψη επικοινωνίας,όμως τι κάνει γιαυτό?
Στο προηγούμενο πάλι δε στάλθηκαν τα αρχικά μου.Συγχωρέστε με πάτερ,φταίει ότι τρέχω από το πρωί με τα μαθήματα.Καλό σας βράδυ!
ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!
Δημοσίευση σχολίου