Να ζητάτε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του και όλα αυτά θα σας προστεθούν.

Κυριακή Γ΄ Ματθαίου

Το Ευαγγέλιο και το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής,

η απόδοσή τους στην νεοελληνική

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο

Κεφάλαιο 6, χωρία 22 έως 33.

Το λυχνάρι του ανθρώπου είναι το μάτι. Αν το μάτι σου είναι απονήρευτο όλος ο λογισμός σου θα είναι φωτεινός. Και αν το μάτι σου είναι πονηρό, όλος ο λογισμός σου θα είναι σκοτεινός. Αν λοιπόν ο λογισμός σου είναι σκοτεινός, πόσο θα είναι μέσα σου το σκοτάδι; Κανένας δεν μπορεί να δουλεύει σε δυο αφεντικά. Γιατί ή θα μισήσει το ένα και θα αγαπήσει τον άλλο ή θα στηριχτεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να δουλεύετε και στο θεό και στο χρήμα. Μη μεριμνάτε για την ψυχή σας τι θα φάτε και τι θα πιείτε, μήτε για το σώμα σας τι θα ντυθείτε. Μήπως η ψυχή δεν είναι παραπάνω από το σώμα και το σώμα παραπάνω από τα ρούχα; Κοιτάξτε τα πουλιά του ουρανού δεν σπέρνουν και δεν θερίζουν και δεν μαζεύουν σε αποθήκες και ο πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει· Μη δεν είσαστε καλύτεροι άπ' αυτά; Και ποιος τάχα από σας μεριμνώντας μπορεί να προσθέσει στο κορμί του μια πήχη; Και τι μεριμνάτε για την ενδυμασία σας; Κοιτάξτε προσεκτικά τα λουλούδια στα χωράφια, πώς μεγαλώνουν δεν κοπιάζουν και δεν γνέθουν. Σας λέγω λοιπόν μήτε ο Σολομών μέσα σε όλη του τη δόξα στολίσθηκε σαν ένα άπ' αυτά. Αν λοιπόν τα χόρτα των χωραφιών πού σήμερα υπάρχουν και αύριο τα ρίχνουν στη φωτιά ο θεός έτσι τα ομορφοντύνει πολύ περισσότερο δεν θα σας ντύσει εσάς ολιγόπιστοι; Μη μεριμνήσετε λοιπόν, και μη λέτε: «τι θα φάμε;» ή «τι θα φορέσουμε;» Γιατί όλα αυτά μόνον οι ειδωλολάτρες τα γυρεύουν και γιατί ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι σας χρειάζονται όλα αυτά. Να ζητάτε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του και όλα αυτά θα σας προστεθούν.

Από την προς Ρωμαίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου,

Κεφ. 5, χωρία 1 έως 10.

Αδελφοί, αφού, λοιπόν, ο Θεός μας έσωσε επειδή πιστέψαμε, οι σχέσεις μας με το Θεό αποκαταστάθηκαν με τη μεσολάβηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτός μας οδήγησε με την πίστη στο χώρο αυτής της χάρης του Θεού, στην οποία είμαστε στεριωμένοι, και καυχόμαστε νια την ελπίδα της συμμετοχής μας στη δόξα του Θεού. Μα δε σταματά εκεί η καύχηση μας· καυχόμαστε ακόμα και στις δοκιμασίες, επειδή ξέρουμε καλά πως οι δοκιμασίες οδηγούν στην υπομονή, η υπομονή στο δοκιμασμένο χαρακτήρα, κι ο δοκιμασμένος χαρακτήρας στην ελπίδα. Κι η ελπίδα τελικά δεν απογοητεύει. Μαρτυρεί γι' αυτό η αγάπη του Θεού, με την οποία το Άγιο Πνεύμα που μας δόθηκε γέμισε και ξεχείλισε τις καρδιές μας. Γιατί ο Χριστός, παρ' όλο που ήμασταν ακόμη ανίκανοι να κάνουμε το καλό, πέθανε για μας, τους ασεβείς ανθρώπους, στον προκαθορισμένο καιρό. Δύσκολα θα έδινε κανείς τη ζωή του ακόμα και για ένα δίκαιο άνθρωπο. Ίσως αποφάσιζε κανείς να πεθάνει για κάποιον καλό άνθρωπο. Ο Θεός όμως ξεπερνώντας αυτά τα όρια έδειξε την αγάπη του για μας, γιατί ενώ εμείς ζούσαμε ακόμα στην αμαρτία, ο Χριστός έδωσε τη ζωή του για μας. Τώρα, λοιπόν, αφού ο Θεός μας απάλλαξε από την καταδίκη, με τη μεσολάβηση του σταυρικού θανάτου του Χριστού, πολύ περισσότερο ο ίδιος θα μας σώσει κι από τη μέλλουσα οργή. Παρ' ό,τι ήμασταν εχθροί με το Θεό, μας συμφιλίωσε μαζί του ο σταυρικός θάνατος του Υιού Του, πολύ περισσότερο τώρα που συμφιλιωθήκαμε, η ζωή Του θα μας χαρίσει τη σωτηρία.