Μαζί με το Χριστό συνδοξάστηκε κι ανυψώθηκε και η ανθρώπινη φύση.

Η Ανάληψη του Χριστού *

του π. Αθανασίου Γιουσμά

Όλα στη ζωή έχουν την αρχή και το τέλος τους. Άνθος τα πάντα, όνειρο, καπνός... Όλα, εκτός του Θεού... Αυτός είναι ο μόνος αιώνιος!

Πριν λίγες εβδομάδες γιορτάσαμε την Ανάσταση του Κυρίου και σήμερα – ημέρα της απόδοσης του Πάσχα – τελείωσε το «Χριστός Ανέστη». Βέβαια, για να είμαστε αληθινοί κι Ορθόδοξοι, η γιορτή του Πάσχα δεν τελειώνει ποτέ. Ο ποιητής έγραψε: «Πάσχα θα κάνω σήμερα, γιατί θα κοινωνήσω πάλι»... Και η Εκκλησία μας, κάθε Σαββατόβραδο και πρωινό της Κυριακής, θυμίζει, υμνολογεί και προβάλλει την Ανάσταση του Θεανθρώπου μας. Όμως, ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, για μας τους κοσμικούς κι εποχιακούς Χριστιανούς το Πάσχα έλαβε τέλος.
Αύριο Πέμπτη η Εκκλησία μας, γιορτάζει και θυμίζει την Ανάληψη του Χριστού στους Ουρανούς. Κι είναι νομίζω, μια ευκαιρία να καταθέσουμε λίγες σκέψεις γι’ αυτήν τη γιορτή, στην εβδομαδιαία μας αυτή στήλη.

Κατ’ αρχάς ας θυμηθούμε τι συνέβη, τι γιορτάζουμε; Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, τη ζωντανή μαρτυρία των αυτόπτων μαρτύρων, ο αναστημένος Ιησούς για σαράντα ημέρες εμφανιζόταν στους μαθητές Του και τους «δίδασκε τα περί της Βασιλείας του Θεού» (Πρ. 1, 3). Ώσπου την Πέμπτη της 6ης εβδομάδας από την Ανάστασή Του, στην περιοχή της Βηθανίας, ανατολικά της Ιερουσαλήμ, ο Χριστός αφού ευλόγησε τους μαθητές Του, ανυψώθηκε στον Ουρανό (Λουκ. 24, 50-51)!
Και αυτό το γεγονός είχε προφητευτεί αιώνες χρόνια πριν. Συγκεκριμένα από τον Προφήτη Ζαχαρία (Ζαχ. 14, 4), από τον προφητάνακτα Δαβίδ (Ψαλ. 26, 5) κι από το Μωυσή, τον καθοδηγητή του Ισραήλ!

Η Ανάληψη του Χριστού, είναι ένα από τα βασικότερα δόγματα της Εκκλησίας μας, το οποίο μάλιστα αναφέρεται και στο Σύμβολο της Πίστεώς μας. Ομολογούμε πως ο Ιησούς «ανήλθε εις τους ουρανούς» και πως κάθισε «στα δεξιά του Θεού Πατέρα». Και αυτό, όπως και κάθε υπόθεση της Θείας του Χριστού οικονομίας έχει για μας τους ανθρώπους μεγάλη σωτηριολογική σημασία. Γιατί;

Μαζί με το Χριστό συνδοξάστηκε κι ανυψώθηκε και η ανθρώπινη φύση, δεδομένου ότι «εν σώματι ο Χριστός ανελήφθη». Με την Ανάληψή Του ο Κύριος - αφού είχε προσλάβει ανθρώπινη μορφή - έδωσε τη δυνατότητα στο ανθρώπινο γένος να πλησιάσει ακόμη περισσότερο την Τριαδική Θεότητα και να συμβασιλεύσει μαζί Της...

Πολλοί ισχυρίζονται πως η Εκκλησία μας αποστρέφεται την ύλη, πως τη μισεί ή και την πολεμά. Κάνουν μεγάλο λάθος. Η Ορθοδοξία μας είναι η μοναδική πίστη και διδασκαλία που όχι μόνο εξύψωσε την ύλη, αλλά και την τίμησε και την τιμά. Θυμίζω ελάχιστα: Όρισε πως ο κόσμος είναι δημιούργημα του Θεού. Ευλόγησε και ευλογεί κάθε υλικό και το εξαγιάζει, λ.χ. ευλογεί το νερό και εμπλουτίζοντάς το με τη Χάρη του Θεού μένει αναλλοίωτο στους αιώνες. Ευλογεί στοιχεία της φύσης, το ψωμί και το κρασί, και τα μεταποιεί σε Σώμα και Αίμα Χριστού...

Οπωσδήποτε όμως, τονίζει το μέτρο και τη λιτότητα που αν στην εντολή Της αυτή είχαμε υπακούσει, σήμερα δεν θα είχαμε αναδειχθεί σε νεκροθάφτες του περιβάλλοντος...

Ας κλείσω όμως, τις σκέψεις μου με μια ευχή και παράκληση, όχι δική μου αλλά της μητέρας μας Εκκλησίας. Με μια σώζουσα προτροπή που ακούστηκε αυτές τις μέρες, μέσα από τους θαυμάσιους ύμνους: «Αδελφοί, ας αφήσουμε όλα τα της γης στη γη, ας εγκαταλείψουμε τα της στάχτης στο χώμα, κι όλοι μαζί ας ανυψωθούμε πλάι στον αναληφθέντα Κύριο και Θεό μας»!

Ας αποφασίσουμε να ζούμε σαν αετοί στα ύψη κι όχι σα σκουλήκια στη λάσπη.

Ας σηκώσουμε άγκυρα... Κι αν αυτή είναι μπλεγμένη στα βράχια των βιοτικών φροντίδων, τότε σαν το Μέγα Αλέξανδρο, χωρίς χρονοτριβές ας κόψουμε με αποφασιστικότητα το σκοινί... Η Βασιλεία των Ουρανών «βιάζεται» (Ματθ. 11, 12) κι ο χρόνος τρέχει... Είμαστε παιδιά του Θεού κι είναι ντροπή και κρίμα να αναδεικνυόμαστε με τα λάθη και τις μόνιμες αδυναμίες μας, σε παιδιά του διαβόλου...

----------------
* Εφημερίδα Εμπρός, 16 Μαΐου 2007