Η οικονομική κρίση ως απόρροια της άρνησης μας να προσανατολίσουμε τη ζωή μας προς τον Ιησού Χριστό.

Αναδημοσίευση αποσπάσματος από :

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Η Οικονομική Κρίση ως συνέπεια του Πνευματικού Νόμου

Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν οι οικονομικοί αναλυτές και οι κυβερνήσεις ψάχνουν εναγωνίως να βρουν μεθόδους… διαιώνισης αυτών των παραγόντων, κατοχυρώνοντας μόνο την αδυσώπητη διαπίστωση, ότι η κρίση θα είναι πάντα παρούσα και απειλητική όσο συνεχίζουμε να βαδίζουμε στο λάθος δρόμο; Ότι -με πνευματικούς όρους- η κρίση είναι συνέπεια της αμαρτίας; Διότι αμαρτία = αποτυχία, αστοχία. Και εδώ βρίσκεται η αλήθεια: ο άνθρωπος, με την είσοδο στην εποχή του άκρατου και απόλυτου υλισμού και ευδαιμονισμού -φαινόμενο άμεσα επακόλουθο της πτώσης των Πρωτοπλάστων- βιώνει και διαπράττει μια απόλυτη και αμετανόητη αμαρτία: αναζητά απεγνωσμένα τρόπους επίτευξης της μέγιστης ηδονής με τον λιγότερο δυνατό κόπο! Αυτή η παρακμιακή αρχή που διέπει τους πάντες και τα πάντα εδώ και χιλιετηρίδες είναι η μόνη πραγματική αιτία και ρίζα της πανανθρώπινης δυστυχίας και αποτυχίας.

Πρόκειται για μια διαδικασία που, στη νεώτερη Ιστορία της ανθρωπότητος, απογειώθηκε με την καθοριστική συμβολή των σαρκικών και υλόφρονων κινημάτων της λεγόμενης «Αναγέννησης» και του λεγόμενου «Διαφωτισμού» και, διά μέσου της βιομηχανικής και τεχνολογικής εξέλιξης, μεγιστοποίησε την ανθρώπινη απληστία, πλεονεξία και την ακόρεστη και μανιώδη αναζήτηση της ηδονής και του πλούτου με ταυτόχρονη ελαχιστοποίηση ή και εξαφάνιση του καταβλητέου τιμήματος.

Όμως, ο Πνευματικός Νόμος -η εξισορροπητική αυτή διαδικασία με την οποία η Αγάπη και η Πρόνοια του Θεού αποτρέπει την ολοκληρωτική δαιμονοποίηση του ανθρώπου μετά την πτώση- είναι αμείλικτος και πρέπει να καταβληθεί το τίμημα της μεγάλης παρέκκλισης: Η ηδονή να πληρωθεί με την οδύνη! Γιατί η ηδονή σκληραίνει, αποχαυνώνει, αποκτηνώνει και στο τέλος αποπροσωποποιεί τον άνθρωπο, ενώ ο πόνος είναι η μοναδική οδός αυτοσυνειδησίας, αυτογνωσίας και εξαγνισμού του αλλοτριωμένου προσώπου.

Μπορεί οι «μωραμένοι σοφοί» του «Διαφωτισμού» και των λοιπών «ιδεολογικών Επαναστάσεων» να πίστεψαν -ή να προσπάθησαν να πιστέψουν…- ότι σχετικοποίησαν την αλήθεια, ότι αλήθεια είναι ό,τι θέλει και ό,τι ορίζει ο άνθρωπος πέρα από όρια, κανόνες και φραγμούς. Όμως η Αλήθεια δεν είναι νοητική διαδικασία ή σύστημα νοησιαρχικό και φιλοσοφικό, ώστε να υπόκειται σε τέτοιας λογής περιχαρακώσεις.

Η Αλήθεια είναι Πρόσωπο, Υπόσταση, Ον, ή, καλύτερα «ο Ων», όπως αυτοονομάζεται ο Θεός στην Έξοδο (3:14) αλλά και στην Αποκάλυψη του Ιωάννου (πρβλ. Αποκαλ. 1:4, 1:8, 4:8, 11:17). Η Αλήθεια είναι ο Χριστός, όπως ο Ίδιος μας απεκάλυψε, και όποιος αρνείται να αποδεχθεί αυτήν τη μοναδική πραγματικότητα απλώς παρατείνει τον προσωπικό του εφιάλτη, τα αδιέξοδα του εαυτού του αλλά και του περίγυρου που άμεσα ή έμμεσα επηρεάζει.

Η Ελλάδα έχει κυριολεκτικά «φρακάρει» από ένα διαρκώς αυξανόμενο πλήθος υπερπολυτελών οχημάτων και πάσης φύσεως άλλων μέσων αυτοϊκανοποίησης και κενοδοξίας. Και μάλιστα σε μια εποχή που τα ΜΜΕ προβάλλουν μια τραγική εικόνα «δυστυχίας» και «εξαθλίωσης» της περίφημης «γενιάς των 700 ευρώ» και υποδαυλίζουν κοινωνικές αναταραχές και επεισόδια βίας από τους «επαναστάτες» αυτής της γενιάς! Και ποιος έχει ποτέ εμβαθύνει εξομολογητικά στον πραγματικό πνευματικό και ψυχικό κόσμο αυτών των «απελπισμένων» νέων ανθρώπων, ώστε να διακρίνει εάν «δικαιολογημένα» εξεγείρονται και προκαλούν καταστροφές, βανδαλισμούς, βιαιοπραγίες;

Κανείς από όλους αυτούς που ξεδιάντροπα καπηλεύονται την αποτυχία τους! Τη μεγάλη, κυρίαρχη και πρωταρχική τους αποτυχία: τον λάθος δρόμο, τα ψεύτικα «όνειρα» της φιλοδοξίας, της φιλαργυρίας και της φιληδονίας, που ο σύγχρονος «πολιτισμός» έχει αναγάγει σε κεφαλαιώδη «Αναζήτηση» (Quest) για τον παραπαίοντα και πεπλανημένο άνθρωπο του αιώνα μας. Γιατί μέσα στα μύχια της ψυχής τους, το μεγάλο τους «αγκάθι» είναι η αδυναμία τους να αποκτήσουν πλεονάζοντα πλούτο και υπερβολή υλικών αγαθών χωρίς άμεση και επιτακτική χρηστική αναγκαιότητα!

Ας μη γελιόμαστε και ας μην εξαπατάμε εαυτούς και αλλήλους! Κανείς από όλους αυτούς τους μεμψίμοιρους «επαναστάτες» δεν αγωνίζεται για τον «επιούσιο άρτο» που είναι ο αναγκαίος και ικανός για να μας κρατήσει στη ζωή, την αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή. Όχι την γουρουνίσια ζωή, που θέλει λαίμαργα να καταβροχθίσει κάθε «τροφή» και ακαθαρσία για να επαυξήσει την ηδονή και τον κορεσμό.
Τον επιούσιο αυτό άρτο μας δίδαξε να ζητούμε ταπεινά ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και να ευχαριστούμε από καρδιάς την Πρόνοια του Θεού που μας τον εξασφαλίζει.

Μέσα στην ίδια υψηλή πνευματική θεωρία ζων και σκεπτόμενος ο Μέγας Απόστολος των Εθνών Παύλος γράφει προς τον Μαθητή του Τιμόθεο: «Και είναι, βέβαια, μεγάλος πλουτισμός η ευσέβεια, όταν την έχει κανείς αρκούμενος σ’ αυτά που έχει. Άλλωστε δε φέραμε τίποτε στον κόσμο με τη γέννησή μας και είναι φανερό πως ούτε και μπορούμε να πάρουμε μαζί μας τίποτε με το θάνατό μας. Εφόσον λοιπόν έχουμε τροφές και ενδύματα, θ’ αρκεστούμε σ’ αυτά. Διαφορετικά, εκείνοι που θέλουν να πλουτίσουν, πέφτουν σε πειρασμό και σε παγίδα και σε πολλές βλαβερές επιθυμίες, που βυθίζουν τους ανθρώπους στον όλεθρο και στην απώλεια. Γιατί πράγματι η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία. Και είναι η λαχτάρα του χρήματος που κυρίεψε μερικούς και ξεστράτισαν από την πίστη και κατατρύπησαν τους εαυτούς τους με πολύ οδυνηρά καρφιά. Εσύ όμως, που είσαι άνθρωπος του Θεού, αυτά τα πράγματα να τα αποφεύγεις και να επιδιώκεις τη δικαιοσύνη, την ευσέβεια, την πίστη, την αγάπη, την υπομονή, την πραότητα» (Τιμόθ. Α΄ 6:6-11)

Όπως είπαμε ήδη, ο Πνευματικός Νόμος είναι παρών και ενεργών από την πρώτη κιόλας στιγμή της εξορίας του Αδάμ. Είναι το αναγκαίο χαλινάρι με το οποίο η αγαπητική Πρόνοια του Δημιουργού φρόντισε να περιφρουρήσει το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Αυτού πλασθέν δημιούργημά του από την ακρασία και την απληστία των φιληδόνων ορμών που ξεχύθηκαν σαν φαρμακερά φίδια να το κατασπαράξουν.

Είναι ένας Νόμος που όλοι μας, ανάλογα με τα έργα και τις προθέσεις μας, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Και αυτό προκαλεί πόνο και οδύνη, γιατί είναι οδυνηρή και έμπονη η αυτογνωσία και η συνειδητοποίηση του βούρκου και της ακαθαρσίας που μας περικλείουν ασφυκτικά όταν ξεστρατίζουμε από τον προορισμό μας.

Αυτός ο Πνευματικός Νόμος έχει σήμερα τεθεί σε γενική εφαρμογή απέναντι σε μια ανθρωπότητα που, ως γενική κατεύθυνση, επέλεξε να… «εξορίσει» τον Θεόν και τις Εντολές Του από τη ζωή της και να υποταχθεί στο νεοεποχίτικο και αλαζονικό πρόσταγμα του “Carpe Diem”. Δεν είναι «τυχαίο», ότι και εδώ πρωτοπόρησε και άνοιξε δρόμους η εβραιόδουλη μηχανή προπαγάνδας και αλλοτρίωσης του Hollywood, με τη γνωστή ταινία «Ο κύκλος των Χαμένων Ποιητών» (Dead Poets Society, 1989) και τόσες άλλες παρόμοιες κινηματογραφικές παραγωγές ιδεολογικής επίθεσης και επηρεασμού. Μήπως τα ίδια αντίθεα μηνύματα ανθρωπολατρείας και ανθρωποκεντρισμού δεν εξέπεμψαν και άλλες υπερπαραγωγές όπως το “Armageddon” (1998) με τον Bruce Willis στο ρόλο του «υπερήρωα-σωτήρα» ή το πιο πρόσφατο “I Am Legend” (2007) με τον χολιγουντιανό «αστέρα» Will Smith να υποδύεται τον αντίστοιχο «μεσσία»;

Η μεγάλη Κρίση, η Ύφεση, η Ανεργία είναι αναγκαίες παράμετροι αυτού του Πνευματικού Νόμου που πρέπει να μας οδηγήσουν στην μοναδική αληθινή διαπίστωση: ότι είμαστε άνθρωποι, θνητοί, πεπερασμένοι, προσωρινοί, πάροικοι και παρεπίδημοι. Δεν μας ανήκει τίποτε απολύτως από ό,τι μπορεί απατηλά να λογαριάζουμε ως «περιουσία» και «πλούτο» μας. Και δεν είναι μόνο ο θάνατος που ούτως ή άλλως θα μας… προσγειώσει σ’ αυτήν την πραγματικότητα, αλλά και η αστάθεια και αβεβαιότητα των κοσμικών εξελίξεων μπορούν ανά πάσα ώρα να απειλήσουν και να εξανεμίσουν τα «επιτεύγματα» του «πολιτισμού» μας, συμπαρασύροντας και τα ψευτοοράματα που χτίζουμε πάνω στην άμμο των ασταθών και ευμετάβολων επιθυμιών μας.

Μέσα σ’ αυτό το σκοτεινό τοπίο ελπίδα και διέξοδο έχουν μόνο οι Πιστοί δούλοι του Θεού. Και αυτό το είχε βροντοφωνάξει ο Ιερός Ψαλμωδός εδώ και εκατοντάδες χρόνια πριν, βλέποντας τον άνθρωπο να αναμοχλεύει διαρκώς και αμετανοήτως τα ίδια και τα ίδια λάθη και να οδηγείται σε αλλεπάλληλες αποτυχίες, κρίσεις, δοκιμασίες: «νεώτερος ἐγενόμην καὶ γὰρ ἐγήρασα καὶ οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον οὐδὲ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτους» (Ψλ36:25).

Αυτή είναι και η μοναδική ρεαλιστική και αποτελεσματική απάντηση στην Κρίση και στον πανικό που έχει προκαλέσει στην Ανθρωπότητα.