Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

Ὑπὸ Ἀρχιμανδρίτου Νικηφόρου Ἀ. ΚυπριανοῦἘφημερίου Ἱ.Ν. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Γλυκῶν Νερῶν

Κυριακὴ 30 Μαρτίου 2008 (Γ’ Νηστειῶν: τῆς Σταυροπροσκυνήσεως),
(Μάρκ. 8-3 καὶ 9-1)

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀδελφοί μου, σήμερα Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως ψάλλει: «Χριστὸς ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης, ἑκουσίως χεῖρας ἐκτείνας ὕψωσεν ἡμᾶς εἰς τὴν ἀρχαίαν μακαριότητα» (ἰδιόμελο Σταυροπροσκυνήσεως), στοχεύοντας νὰ πετύχουμε μία συνάντηση μὲ τὸν ἀναστημένο Ἰησοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ προβάλλει τὸν Σταυρό, ὄχι μόνο γιὰ νὰ μᾶς θυμίση ὅτι χωρὶς αὐτὸ τὸ σταύρωμα δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ τὸν συναντήσουμε, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μᾶς ἐνθαρρύνη δείχνοντας ὅτι ἡ Σταύρωση αὐτὴ στὴν πραγματικότητα εἶναι ἕνας ζωηφόρος θάνατος καὶ μία σταυρόμορφη Ἀνάσταση. Ὁ διάβολος κυρίευσε τὸν ἄνθρωπο προσφέροντας τὴν θανατηφόρα ἐγωϊστικὴ ἱκανοποίηση σὰν ἕνα τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ ἀπολάμβανε πληθώρα ζωῆς, καὶ ἔτσι τὸν ἀπέκοψε ἀπὸ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς, τὸν Θεό.

Ὁ Χριστός, ὁ ἐνσαρκωμένος Θεός, μᾶς συνδέει καὶ πάλι μὲ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς, μὲ τὴν ἀγάπη ποὺ σταυρώνεται. Ἔτσι ὅποιος θέλει νὰ Τὸν ἀκολουθήση, νὰ βρεῖ τὸν δρόμο ποὺ θὰ τὸν φέρει σ᾿ Ἐκεῖνον, πρέπει νὰ ἀρνηθῆ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ πάρη τὸ σταυρὸ πάνω στὸν ὁποῖο θὰ σταυρώση τὸν ἐγωισμό του. Ὅποιος θέλει νὰ ζήση πραγματικά, πρέπει νὰ θανατώση τὸν θάνατο, ποὺ εἶναι ὁ ἐγωισμός του. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν Σταυρὸ αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μάρκ. 8-34). Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δῆ πραγματικὰ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, δὲν θὰ δυσκολευθῆ νὰ διακρίνη τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως.

Γιατί, ὅποιος νοιώση τὴν ἀγάπη ποὺ σταυρώνεται, ξέρει ὅτι γι᾿ αὐτὴ τὴν ἀγάπη δὲν ὑπάρχει θάνατος. Ὁ Σταυρὸς ποὺ ἦταν σύμβολο τοῦ θανάτου, ἔγινε ἡ ἐγγύηση τῆς ζωῆς, γιατὶ ἔδωσε τὴν εὐκαιρία στὴν ἀγάπη νὰ σταυρωθῆ καὶ νὰ γίνη ἔτσι ἀθάνατη. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος σταυρώνη τὸν ἐγωισμό του, γιὰ νὰ δημιουργήση χῶρο μεσὰ τὴν καρδιά του γιὰ νὰ ἀναπτυχθῆ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν συνάνθρωπο, τότε ζωοποιεῖται, γιατί «σκοτώνει τὴν αἰτία τοῦ θανάτου».

Ἀδελφοί μου, διὰ τοῦ Σταυροῦ ὁ ἄνθρωπος ἐπιστρέφει στὸν Θέο καὶ ἑνώνεται μαζί Του. Ἐνδύεται τὸ φῶς καὶ ἀποκτᾶ τὴν ζωή. Ἀποβάλλει τὸ ἔνδυμα τῆς φθορᾶς καὶ τῆς θνητότητας καὶ ἐνδύεται τὸ ἔνδυμα τῆς ἀφθαρσίας καὶ τῆς ἀθανασίας. Μὲ τὸν Σταυρὸ οἱ ἄνθρωποι ἑνώνονται μεταξύ τους ἀνεξαρτήτως ἐθνότητας, φυλῆς, χρώματος, φύλου κ.λπ. Γίνονται ἀδελφοὶ καὶ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. «Σωτηρίαν εἰργάσω ἐν μέσῳ τῆς γῆς Χριστὲ ὁ Θεός· ἐπὶ Σταυροῦ τὰς ἀχράντους σου χείρας ἐξέτεινας ἐπισυνάγων πάντα τὰ ἔθνη κράζοντα, Κύριε δόξα σοι». Ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ ἑνότητα ὅλου τοῦ κόσμου, διότι «διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὄλῳ τῷ κόσμῳ», καὶ κατάργηση τοῦ μόνου διασπαστικοῦ τῆς ἀνθρώπινης ἑνότητας στοιχείου, ποὺ εἶναι ἡ ἁμαρτία.
Ἀδελφοί μου,

Τὸ σύμβολον τοῦ πάθους τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ τοῦ θανάτου Αὐτοῦ βλέπομε σήμερα στὸ μέσον τοῦ Ναοῦ ὄχι ὅμως αἱματωμένο ἀλλὰ μὲ ἄνθη στολισμένο καὶ παρέχον χαρά, ἀγαλλίαση καὶ ἐλπίδα γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς ἑνὸς ἑκάστου. Καὶ ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε γιὰ τὴν ψυχὴ καὶ τὴν ἀξία αὐτῆς ἔκανε λόγο· «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὄλον καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;». Εἶναι τόσο σπουδαῖα τὰ λόγια αὐτὰ ὅσο σπουδαία εἶναι καὶ ἡ ψυχή. Μέσα σ᾿ αὐτὲς τὶς λίγες λέξεις κρύβεται ἡ ἱεραρχία τῶν ἀξιῶν τῆς ζωῆς. Συνθέτει ὁ Ἐσταυρωμένος Ἰησοῦς τὸ ὕψιστο ἀγαθὸ καὶ ὑποδεικνύει τὸν ἀληθινὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς. Στὶς λέξεις αὐτὲς βρίσκεται τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ὕλης καὶ τοῦ πνεύματος, τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ, τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς, τοῦ παρόντος καὶ τοῦ μέλλοντος, τοῦ προσωρινοῦ καὶ τοῦ αἰώνιου, τοῦ φθαρτοῦ καὶ τοῦ ἀφθάρτου. Οἱ φράσεις αὐτὲς θαρρῶ πὼς θά ᾿πρεπε νὰ γραφοῦν στὰ μέγαρα τῶν πλουσίων, στὰ γραφεῖα τῶν ἐμπόρων, στοὺς οὐρανοξύστες, στὰ κοινοβούλια, στὶς πρωθυπουργικὲς κατοικίες, στὶς τράπεζες, στὶς αἴθουσες θεαμάτων καὶ ψυχαγωγίας, ἀκόμη καὶ στὶς πλάκες τῶν μνημείων. Νὰ ἀκουστῆ καὶ νὰ διαβαστῆ παντοῦ πὼς ἡ ψυχή μας ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς καὶ τὶς τιμὲς ὁλόκληρου τοῦ κόσμου. Ἐκεῖνος ποὺ χάνει τὴν ψυχὴ του, ἔστω ποὺ ἂν κέρδισε ὅλο τὸν κόσμο, θά ᾿ναι γιὰ πάντα χαμένος.

«Ἀθάνατος ὑπάρχουσα ψυχή μου, τοῖς κύμασι τοῦ βίου μὴ καλύπτου», γιατὶ ἴσως νά ᾿χης «κέρδος στὴ γῆ» καὶ ζημιὰ στὸν οὐρανό. Πολὺ μεγάλο ἀγῶνα κάνουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὴν κατάκτηση τοῦ ὑλικοῦ κέρδους. Σὰν ἄλλοι ριψοκίνδυνοι ἀργοναῦτες ξεκινοῦν γιὰ τὴν μακρινὴ Κολχίδα ποὺ τοὺς ὑπόσχεται «τὸ χρυσόμαλλο δέρας». Κυνηγητὸ τοῦ πλούτου γίνεται παντοῦ. Γιὰ τὴν ἀπόκτησή του χρησιμοποιοῦνται ὅλοι οἱ τρόποι. Ψεῦδος, ἀπάτη, πλαστογραφία, κλοπή, τυχερὰ παιχνίδια, ληστεῖες, φόνοι, συκοφαντίες, ψευδομαρτυρίες. Τὸ χρῆμα ἐξαγοράζει συνειδήσεις, ρίχνει κυβερνήσεις, κλείνει σπίτια. Ὅλα αὐτὰ δίνουν κέρδος στοὺς ἀνθρώπους ἐδῶ στὴ γῆ. Ζημιὰ στὸν οὐρανό. Ἀλλὰ μήπως καὶ ἡ δόξα εἶναι μικρότερος πειρασμός; Ἂν κάποιοι μίσησαν τὸν πλοῦτο, τὴ δόξα ὅμως κανένας. Εἶναι πανίσχυρος μαγνήτης. Πόσοι ἀνεβαίνοντας δὲν πρόσβαλαν τὴν δικαιοσύνη καὶ τὴν ἀρετή; Ἡ δόξα εἶναι παιδὶ τοῦ ἐγωϊσμοῦ καὶ τῆς ὑπερηφάνειας. Εἶναι κέρδος μιᾶς ἄνομης πάλης. Εἶναι κέρδος στὴν γῆ, ζημιὰ στὸν οὐρανό. Ἐπίκαιρος ἡ Γραφὴ «Πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χάρτου». (Α’ Πέτρ. 1-24)
Ἀδελφοί,

Τί ἔχει νὰ ὠφεληθῆ ὁ ἄνθρωπος, ἂν κερδίση τὸν κόσμο ὅλο μὲ τὰ πλούτη καὶ τὶς δόξες του, χάση ὅμως γιὰ πάντα τὴν ψυχή του; «Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;».

Προτιμότερη ὑλικὴ ζημιὰ στὴν γῆ καὶ κέρδος στὸν οὐρανό παρὰ τὸ ἀντίθετο. Γιὰ τὸν κίνδυνο τῶν ὑλικῶν θησαυρῶν μᾶς μίλησε ὁ Κύριος μας, ὅταν δίδαξε «μὴ θησαυρίζεται θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς».

Γιατὶ «ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ, ὁ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.» (Α΄ Ἰωάν. 2-17). Γιατί νὰ θυσιάζουμε τὰ οὐράνια γιὰ τὰ ἐπίγεια;

Γιατί νὰ ἀνταλλάσσουμε τὴν ἀθανασία μὲ τὰ παρόντα;

Γιατί νὰ προτιμᾶμε τὸ λυχνάρι ἀπὸ τὸν ἥλιο;

Γιατί δολοφονοῦμε τὸν ἑαυτό μας ;

Γιατί «μεριμνᾶμε καὶ τυρβάζουμε περὶ πολλά» ἐνῶ «ἑνός ἐστι ἡμῖν χρεία»;

Ἀδελφοί μου, Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως σήμερα. Ἡ Σταύρωση πρὶν τὴν Ἀνάσταση.

Μπροστά μας ὑψωμένος ὁ Σωτήρας στὸ Σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ. Εὐλαβικὰ ἀνεβαίνουμε τὸν Κρανίου τόπο καὶ ταπεινὰ Τὸν προσκυνοῦμε, γιατί μὲ τὴν χάρι Του ξέπλυνε τὶς ἁμαρτίες μας καὶ καθάρισε τὴν ἀθάνατη ψυχή μας. Ἂς ἑτοιμασθοῦμε γιὰ τὸν Οὐρανό. Εἶναι τὸ πιὸ μεγάλο κέρδος.