Προσωπικά σιγα σιγα σταματάω να ελπίζω.

Την πρόταση του τίτλου την βρήκα στο ιστολόγιο του γείτονα....."Προσωπικά σιγα σιγα σταματάω να ελπίζω."

Όχι !!! Αγαπητέ φίλε Μάκη......

Αν πεθάνει και η ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο χαθήκαμε!!!
Μπορεί να κουραζόμαστε, μπορεί να απογοητευόμαστε, μπορεί να οπισθοχωρούμε για λίγο, μπορεί να μας βρίζουν, μπορεί να μας λένε γραφικούς, αλλά δεν πρέπει ποτέ να το βάλουμε κάτω.....

Το χρωστάμε στα παιδιά μας. Δεν πρέπει και δεν μπορούν να αγγίξουν την καρδιά μας.
Με ευπρέπεια, σοβαρότητα και επιχειρήματα, θα εκθέτουμε τα προβλήματα όχι για να κατηγορήσουμε, αλλά για να παρακινήσουμε τους υπεύθυνους στο κάθε τομέα να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Εξάλλου και εμείς κατέχουμε μια δημόσια θέση και πολύ συχνά δεχόμαστε παρατηρήσεις και κατηγορίες για τις επιλογές μας. Αν οι παρατηρήσεις είναι καλόβουλες και διατυπώνονται με ευπρέπεια, νομίζω ότι μας βοηθάνε να γίνουμε όλοι καλύτεροι.

Τον τελευταίο καιρό στην "γειτονιά μας" διακρίνω προσωπικές επιθέσεις, με ύβρις και προσπάθεια φίμωσις του ελεύθερου διαλόγου, με απειλές του τύπου : "εσύ να κοιτάς την δουλεία σου, ή να μην ανακατεύεσαι σε ξένα χωράφια, ή από ιδιοτελή συμφέροντα κινείσαι και κάνεις κριτική..... και άλλα τέτοια." Λες και ΄μεις κατοικούμε στον Άρη και δεν πρέπει ενδιαφερόμαστε για το τι γίνεται στο σπίτι μας. Λες και δεν είμαστε πολίτες αυτού του τόπου και δεν πληρώνουμε φόρους όπως όλοι οι άλλοι που έχουν δικαίωμα να μιλάνε.
Τέλος πάντων.......