Δευτέρα, 26 Οκτωβρίου 2009
ο άθεος και το εκκλησιαστικό περιβάλλον.
Αρχικά σίγουρα ξαφνιάζεται όποιος δει αυτόν ως τίτλο της ανάρτησης μας, δεν μπορεί ο άθεος να είναι μέρος εκκλησιαστικού οργανισμού, εκκλησιαστικού περιβάλλοντος δηλαδή είναι αμέτοχος καθετί εκκλησιαστικού.
Αυτό είναι το αυτονόητο, ο άθεος είναι εχθρός και εκτός εκκλησιαστικού σώματος. Σ’ αυτό συμφωνείτε όλοι σας? Γιατί να συμφωνείτε? Μπορώ να βρω και να αναψηλαφήσω αθέους εντός των τειχών των εκκλησιαστικών καμαρών, δυστυχώς εκεί στις καρδιές μας εντός δεν υπάρχουν κάμερες για να καταγράψουν τις ενστικτώδεις συμπεριφορές μας και να μας φέρουν αντιμέτωπους με την πραγματικότητα!
Φυσικά κανείς εκ της μερίδος των ευσεβών δεν μπορεί να βρει λάθη στον εαυτό του…πάντα τα λάθη τα μεταθέτει στους ετέρους!
Κανείς εκ των θεοφοβουμένων δεν βρίσκει ψυχολογικό σύμπλεγμα στον εαυτό του αλλά το τοποθετεί σε εκείνους, τους άλλους που διώχνει από κοντά του, τους οποίους στολίζει με ποικίλους χαρακτηρισμούς στην άθεη πορεία του, που αντιστρατεύεται τον ευαγγελικό νόμο που μας καλεί ούτε «ρακά» να μην προσφωνούμε τον αδελφό μας, δεν μπορεί κανείς να πει στον άλλον τι είναι και ποιος είναι εάν ο άλλος δεν του το ζητήσει: διότι αν στο ζητήσει ο αδελφός σου σημαίνει ότι χρειάζεται την αληθή σου κρίση, αλλά και αν αυτή, η αληθής σου κρίση, εκφράζεται μισερά πως θα οικοδομηθεί ο άλλος.
Δυστυχώς άθεος είναι πολλές φορές και ο χριστιανικός μας αντικατοπτρισμός του εαυτού μας, εμείς βιώνουμε την ευαγγελική οδό και ζωή ως κάτι ξένο που δεν μας αφορά, αν μας καλεί ο Κύριος στο εκκλησιαστικό άθλημα του παρόντος να γίνουμε Χριστού μέλη κάνοντας αγώνα εναγώνιο (με σκοπούς πολλούς, αλλά ιδιαιτέρως άθλημα να βιώσουμε τον Χριστό ιδιαιτέρως στα πρόσωπα των αδελφών μας) και ενάρετο αγώνα που σκοπό έχει όχι τον ακτιβισμό ως αρετή αλλά την καλλιέργεια της καρδιάς μας.
Και πως θα πιστοποιεί η καρδιά μας ότι δεν θα είναι μια χριστιανική –εξωτερικά- και κατά τα φαινόμενα καρδιά αλλά θα είναι μια ουσιαστική θυσίας καρδιά για τον αδελφό μας.
Πόσοι άθεοι βρίσκονται μέσα στα τείχη? Πόσοι πολλοί που δεν υπολογίζουν τον Χριστό και τον θείο Λόγο του θέλουν να λειτουργούν εξ ονόματος του? Πόσοι οι οποίοι μας λέγουν για απλότητα και αρετές δεν έχουν επιδείξει στη ζωή τους ευαγγελική απλότητα και χριστιανική αρετή? Πόσοι πολλοί μπορούν να κατακρίνουν τους αθέους και όσους αρνούνται τον Χριστό διότι εμείς που λέμε ότι του ανήκουμε δεν έχουμε πραγματική και θυσιαστική σχέση μαζί του?
Με συγκλονίζει και με κρίνει ένας μη χριστιανός ένας «άθεος», εκτός των τειχών του εκκλησιαστικού σώματος (το οποίο δεν λοιδορώ αλλά δεν το χαρίζω σε όσους το καπηλεύονται και το παραχαράσσουν), ο αείμνηστος και μακαριστός (τα λέμε για τους αγίους γιατί όχι και για το μέγα πνεύμα του Ινδουιστή – πιστού «χριστιανού», όχι με την έννοια του βαπτίσματος –που είναι και παραμένει ιερό- αλλά με την έννοια της εγγύτητος στον Ιησού Χριστό με αυτό που έλεγε) Μαχάτμα Γκάντι : «Αναμφιβόλως θα ήμουν χριστιανός, αν οι χριστιανοί ήταν χριστιανοί εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.»
και θα προσθέσω εγώ και έμοιαζαν στον Ιησού Χριστό εντός και εκτός του οικείου χώρου τους, διότι αν είμαι χριστιανός εντός του ναού και εκτός είμαι ότι και οι άθεοι τότε ποίο το όφελος?
Δεν ξέρω διερωτώμαι κατανοούμε ότι μπορεί οι άνθρωποι να μας στρέψουν τις πλάτες λόγω της ξεροκεφαλιάς μας και της αθεότητος του τρόπου ζωής μας?
Μπορεί η Εκκλησία να λέγει ότι είναι του Χριστού και να ξεχνά τον τρόπο που έφυγε από τη γη?
Δεν μπορεί να είναι του Εσταυρωμένου και αντί να σταυρώνει ο καθένας τον εαυτό του να σταυρώνει τους γύρω του?
Εγώ μάλλον είμαι περισσότερο «άθεος» από κάθε άλλον , αφού άλλα λέω, άλλα κάνω (αφού συχνά μου το ζητούν) και άλλα εννοώ!
Συγχωρήσατε μου την «αθεότητα», για αυτό και δεν κρίνω κανέναν σας και σας αγαπώ όπως σας πρόσφερε σε μένα ο Κύριος μας!modern father(αφιερωμένο σε κάθε άθεο ή "άθεο" φίλο μας).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου