Τα παιδιά χρειάζονταιανοιχτά τα σχολεία
Του Βασίλη Τόλια
Διευθυντή Λυκείου της Γερμανικής Σχολής Αθηνών
Ερίζουν το υπουργείο παιδείας και η ΟΛΜΕ για τον αριθμό των σχολείων που τελούν υπό κατάληψη και φαίνεται ότι οι εκπρόσωποι των καθηγητών χαίρονται για τον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό σχολείων υπό κατάληψη, κάτι που δημιουργεί εντυπώσεις και ερωτήματα: Θέλουν οι εκπαιδευτικοί να είναι κλειστά τα σχολεία;
Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα είναι η χώρα της υπερβολής και ότι εμείς οι Έλληνες αντιδρούμε πολλές φορές υπερβολικά, και στα εύκολα και στα δύσκολα.
Δέκα μέρες μετά το τραγικό συμβάν εξακολουθούμε να παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις μας «αδίστακτους» κατήγορους δημοσιογράφους και πολιτικούς που στρουθοκαμηλίζουν και δεν μιλούν για τίποτα, δειλούς δήθεν αντιεξουσιαστές να συνεχίζουν να συγκρούονται με την αστυνομία, μαθητές να κλείνουν τους δρόμους, να αποκλείουν αστυνομικά τμήματα και να καταλαμβάνουν σχολεία.
Αν το κλείσιμο των δρόμων ή ο αποκλεισμός των αστυνομικών τμημάτων έχουν αιτία την οργή των μαθητών ενάντια στην εξουσία, σε καμιά περίπτωση αυτό δεν δικαιολογεί τις καταλήψεις στα σχολεία. Τα σχολεία πρέπει να μείνουν ανοικτά και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι εκείνοι που με τον διάλογο αρχικά θα μειώσουν την οργή των νέων κι έπειτα θα την μετασχηματίσουν σε θετική ενέργεια. Αυτός άλλωστε δεν είναι και ο ρόλος του σχολείου; Να διαμορφώσει και να προσανατολίσει σωστά τους νέους και να φτιάξει μια καλύτερη κοινωνία.
Η αποστολή του σχολείου πρέπει να είναι η εκπαίδευση της νεολαίας ώστε να μην υπάρχουν τέτοιου είδους αστυνομικοί, βάνδαλοι «αντιεξουσιαστές» κουκουλοφόροι, ανάξιοι πολιτικοί, αδαείς δημοσιογράφοι.
Μόνο με ανοιχτά τα σχολεία μπορεί κάτι να αλλάξει σ' αυτόν τον τόπο κι εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να το πιστέψουμε, να ξαναβρούμε την χαμένη μας αξιοπρέπεια, και να παλέψουμε γι' αυτήν. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν καθηγητές που προτρέπουν μαθητές να καταλάβουν τα σχολεία τους, ξεχνώντας τον πραγματικό τους ρόλο. Πρέπει να αφιερώσουμε ώρες ή ημέρες μαθημάτων, πρώτα για να ακούσουμε τα παιδιά και μετά για να τους μιλήσουμε για τη δημοκρατία και τη νομιμότητα.
Μέσα από δράσεις, να ασχοληθούμε χωρίς προκαταλήψεις με όλα τα θέματα που απασχολούν τους μαθητές, αδιαφορώντας για λίγο για χαμένες ώρες και αναλυτικά προγράμματα. Πρέπει να αποκαθηλώσουμε στα μάτια των νέων τους κουκουλοφόρους που μπορούν και τα βάζουν με την αστυνομία, ώστε να πάψουν να πιστεύουν ότι είναι μαγκιά να ρίχνεις πέτρες και νεράντζια στους αστυνομικούς και στα καταστήματα.
Πρέπει να τους δείξουμε ότι μαγκιά είναι να ξεχωρίζεις από τον όχλο, ότι μαγκιά είναι να ξέρεις να κρίνεις πότε και πώς θα διαμαρτυρηθείς και να μην παρασύρεσαι από τους λίγους που παίρνουν γραμμή από τα γραφεία των κομμάτων. Πρέπει πολλές φορές να υποκαταστήσουμε τους γονείς, που δουλεύουν όλη μέρα και είναι απόντες όταν πρέπει να απαντήσουν στα μεγάλα ερωτήματα των παιδιών τους.
Εμείς, αγαπητοί συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, είμαστε υπεύθυνοι για την διαπαιδαγώγηση της νεολαίας. Μην το ξεχνάτε. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να δείξουμε ότι μπορούμε να εμπνεύσουμε, να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης με τους μαθητές και να γίνουμε με τη στάση μας το σημείο αναφοράς που λείπει και το ψάχνουν τόσο απεγνωσμένα οι νέοι μας.
Ας πάψουμε να μεταδίδουμε απλώς γνώσεις για τις πανελλήνιες, ας βάλουμε στην άκρη τις προσωπικές μας πικρίες και αντιπαλότητες με το κατεστημένο, γιατί αυτή τη στιγμή οι μαθητές μας μας χρειάζονται πιο πολύ από ποτέ.
Κρατήστε τα σχολεία ανοικτά.
Από την εφημερίδα «Καθημερινή» 18.12.2008
3 σχόλια:
Δεν είναι ο ρόλος του σχολείου να παράγει και να πλάθει άβουλα όντα αρεστά στην κάθε εξουσία, πολιτική ή θρησκευτική, αγαπητοί μου.
Δεν τιθασεύεις το πνεύμα τα "θέλω" και τα "δικαιούμαι" της νέας γενιάς και της κάθε γενιάς φορώντας της παρωπίδες καθώς έτσι βολεύει στο προαναφερόμενο σύστημα εξουσίας.
Ποια είναι η ιδεατή κοινωνία που να καλύπτει τη λογική καθενός από τα 10.000.000 Ελλήνων? Οι παρωπίδες που τους φοράνε μετατρέποντάς τους από ελεύθερους, λογικούς ανθρώπους σε αμνοερίφια πολιτικών ή θρησκευτικών μαντριών? Δε νομίζω, κάτι άλλο τους (μας) αξίζει.
Αν δεν είναι ορθή αντίδραση ο θυμός και η οργή του νέου σε ό,τι βλέπει, αισθάνεται και βιώνει τότε ποια θα ήταν η πρέπουσα συμπεριφορά απέναντι σ΄αυτούς που μετέτρεψαν την έννοια της δημοκρατίας σε χείριστη της δικτατορίας και σε όσους την περιβόητη και πολλάκις διατυμπανισμένη αγάπη στον πλησίον την μετέτρεψαν σε αγάπη στον πλούτο του πλησίον?
Ή μήπως τα όσα άχαρα συμβαίνουν θα πρέπει απλά να προσπερνιούνται από το μέλλον μας?
Ο ρόλος του σχολείου είναι να πλάθει φτερά για τους μαθητές που θα τα χρησιμοποιήσουν για να "πετάξουν" όταν θα έρθει η ώρα. Και απλά σαν τον Δαίδαλο θα τους δώσει τη συμβουλή να μην πλησιάσουν τον ήλιο. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δε θα τους επιτρέψει να πετάξουν κυνηγώντας το όνειρο τους και τα όσα τους αξίζουν επειδή κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να τσακιστούν. Έχουν την επιλογή να μείνουν στους δαιδαλώδεις διαδρόμους που έχτισαν οι πατεράδες τους και κλείστηκαν κι οι ίδιοι μέσα και χάθηκαν εκεί, ή να ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν μακριά από αυτό τον κόσμο του μίσους και της δήθεν αγάπης.
Στο χέρι τους είναι να χρησιμοποιήσουν τα φτερά που τους δόθηκαν όπως πρέπει.
Κι ο ήλιος δε γυρίζει αν δεν τον αγγίξεις. Κι αν είναι να καείς, ας είναι. Τουλάχιστον προσπάθησες. Δεν έμεινες στο χώμα μην τολμώντας να υψώσεις το κεφάλι σου.
Καλημέρα
Το να πετάς πέτρες, να καις μαγαζιά ή να κλείνεις το σχολείο, είναι μια μορφή εξουσίας, σαν αυτές που αναφέρεις παραπάνω (πολιτική , θρησκευτική) με άλλο προσωπείο. Η βία από μόνη της παράγει εξουσία.
Τι μπορείς να ελπίζεις όταν χτίζεις πάνω σε τέτοια βάσει, βίαιης εξουσίας;
Ποιο είναι το καινούριο που ευαγγελίζονται οι νέοι που καταστρέφουν ή κλείνουν τα σχολεία; γιατί και οι παλιοί το ίδιο έκαναν πριν μερικές δεκαετίες.
Μήπως όλα γίνονται για να αλλάξει απλά ή παλιά φρουρά και να ‘ρθεί η νέα; Μια από τα ίδια δηλαδή και η ζωή συνεχίζεται;
Γιατί είναι ελεύθεροι αυτοί που κλείνουν τα σχολεία και καταστρέφουν τις ξένες περιουσίες, και αυτοί που σέβονται τις περιουσίες των άλλων και θέλουν ανοικτά σχολεία είναι άβουλα όντα;
Μα η βάση κάθε εξουσίας, πάτερ, η βία είναι, είτε πολιτική είτε θρησκευτική. Εξουσία χωρίς βία απλά δεν μπορεί να επιβληθεί. Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο για τους Χριστιανούς και όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος για τους υπολοίπους. Το καινούριο που ευαγγελίζονται οι νέοι είναι απλά το νέο που θα τους βοηθήσει ν' ανοίξουν τα προαναφερόμενα φτερά τους. Καθώς θεωρώ κρίμα να δίνουν τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής τους με θυσίες γι' αυτά και τους γονείς τους, για ένα μέλλον αβέβαιο.
Καταδικαστέα κάθε πράξη βίας κατά υλικών αγαθών των συνανθρώπων μας... Αλλά πόσο πιο καταδικαστέα ως πράξη θα έπρεπε να είναι η καταστροφή και το βίαιο ξερίζωμα των ονείρων τους?
Ξέρουν ότι θα πάρουν ένα, δύο ή τρία πτυχία και απλά θα τα καμαρώνουν και θα ξεσκονίζουν τα κάδρα τους. Κι ως εκεί. Άβουλα όντα θα τα θεωρούσα αν απλά προσπερνούσαν το τελευταίο χωρίς να τους απασχολεί.
Το ότι τους απασχολεί απλά δείχνει ωριμότητα που ίσως ούτε οι μεγαλύτεροι δε διαθέτουμε καθώς αρκούμαστε στους τίτλους σπουδών των παιδιών μας και κομπάζουμε για τις επιτυχίες τους που όλες μα όλες είναι φυσικά δικές μας. Όλα τα καλά και θεάρεστα είναι άλλωστε των γονέων, τα όποια άσχημα είναι των παιδιών...
Είναι κρίμα λοιπόν να τσουβαλιάζουμε τα παιδιά επειδή κάποια άλογα όντα αδιευκρίνιστης ηλικίας (καθώς η κουκούλα κρύβει χρόνια) βρήκαν την ευκαιρία να σπάσουν και να κάψουν.
Καθώς είστε ιερέας, θα έπρεπε πάντα το καλό να βλέπετε, ακόμα και σε όσα φαντάζουν άσχημα. Και δε νομίζω ότι οι λαοσυνάξεις του παρελθόντος για τις ταυτότητες που χάλασαν και ξεσήκωσαν κόσμο και λάβαρα επανάστασης για το τίποτα και που περιέργως μετά τη αλλαγή κυβέρνησης ξεχάστηκαν μαζί και τα ζητούμενά τους και που φαντάζομαι ουδείς τα θυμάται, είναι κάτι ανώτερο ή έστω διαφορετικό αν θέλετε από τις πορείες και διαδηλώσεις των παιδιών για το μέλλον τους... Ο καθένας ό,τι θεωρεί ως σημαντικό και προτεραιότητα στη ζωή του.
Και αφού θεωρείται από την Εκκλησία ο Χριστός ως το "Φως" και ζητάει από (και επιπλήττει) τους μαθητές του να αφήσουν τα παιδιά να έρθουν σ' αυτόν, εμείς θα τους στερήσουμε το μέλλον και την πορεία τους προς τον Ήλιο επειδή απλά δε βολεύει στα καλούπια των δικών μας πιστεύω?
Άβουλα όντα δεν είναι όσοι επιθυμούν να είναι ανοιχτά τα σχολεία, αλίμονο. Άβουλα όντα όμως είναι όσοι με τη δικαιολογία της μελέτης, απλά δεν πήραν είδηση τα όσα κοσμοϊστορικά γύρω τους, ή γιατί η ενημέρωσή τους ήταν δήθεν ελλιπής. Και παραδείγματα πάμπολλα γύρω μας.
Και αν κάτι θα έπρεπε να αλλάξει είναι αυτό "το ίδιο" που πάντα γίνεται. Καιρός να γίνει κάτι άλλο, μόνο όχι πάλι το ίδιο που όσο κι αν το σιχαινόμαστε, απλά το συνηθίσαμε. Και μεγαλύτερη αμαρτία από την απραξία και το σκύψιμο του κεφαλιού, δεν υπάρχει.
Οπότε πριν μαντρώσουμε πίσω από τούβλα τα παιδιά και τα όσα τους αξίζουν, ας τους δώσουμε μια ευκαιρία, την αξίζουν. Και καμιά φορά, πού ξέρεις? Μπορεί να πετύχουν αυτό που δεν πέτυχαν οι παλιότεροι. Ποτέ δεν ξέρεις.
Ας μην δαιμονοποιούμε λοιπόν τα πάντα με την πρώτη ευκαιρία
Δημοσίευση σχολίου