Πονάει η εικόνα της... αλλά μας αφορά όλους!

Πουλούν, αγοράζουν και σνιφάρουν!

Της ΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΠΑ ΣΟΥΛΟΥΝΙΑ

Μαύρο, χασίσι, πρέζα... 20 ευρώ. «Ατιμε, θα σε σκοτώσω. Τη βάρεσα και δεν την άκουσα». Λέξεις που εύκολα ακούς έτσι και περπατήσεις μέρα μεσημέρι στη Γερανίου, στην Αναξαγόρα, στη Μενάνδρου. Ναι, εκεί... κοντά στη Βαρβάκειο Αγορά, στην καρδιά της Αθήνας πίσω ακριβώς από το Δημαρχείο, στην πλατεία Θεάτρου. *Περπατάς, σκοντάφτεις, μπερδεύεσαι σε ανθρώπους, σκουπίδια, σύριγγες. Νέα παιδιά σε κοιτούν με απλανές βλέμμα ρουφώντας από καλαμάκια τον θάνατο και άλλα λιπόθυμα στα πεζοδρόμια απλά προσπερνιούνται. Αφαντη η πολιτεία.

*Συνονθύλευμα λαών: Πακιστανοί, Αφρικανοί, Σύριοι, Ινδοί, Ελληνες, όλοι υπό την κυριαρχία του «απόλυτου μονάρχη» της περιοχής... της ηρωίνης. Πωλείται - αγοράζεται - διαπραγματεύεται - χρησιμοποιείται, πολύ πιο εύκολα και πιο συχνά απ' ό,τι τα λαθραία τσιγάρα, λίγο πιο πάνω στην οδό Αθηνάς. *Το ναρκοπάζαρο της Αθήνας. Ο σκουπιδότοπος των ψυχών. Εκεί κατέληξαν οι «κολασμένοι» μετά τον διωγμό τους από την Ομόνοια, και την Κουμουνδούρου. Οι πλατείες «ευπρεπίστηκαν» και έτσι στα στενοσόκακα της Γερανίου ο θάνατος στήνει χορό και δίπλα του βρίσκουν καταφύγιο οι «εξόριστοι» της «καθαρής» Αθήνας.

*«Θέλεις φάρμακο; Φτηνό! Για σένα μόνο 40 ευρώ, δύο καρτέλες "μπουμπλέ", όλη η πιάτσα ξέρει τι καλό φτιάξιμο πουλάει ο Ζακίρ...».Οι έμποροι με σκανδαλώδη ευκολία γεμίζουν τις τσέπες τους, ενώ οι ελάχιστοι έλληνες μαγαζάτορες που απέμειναν, προσπαθούν να παίξουν εκείνοι τον ρόλο της δίωξης ναρκωτικών.

Στέκι η μονάδα ΟΚΑΝΑ*Την εικόνα του παραλόγου πλαισιώνει η μονάδα απεξάρτησης του ΟΚΑΝΑ στη Σοφοκλέους. Μια από τις μονάδες για τα «βαριά περιστατικά», που κάνουν παράλληλα χρήση. Εχει γίνει στέκι των εμπόρων αφού μέχρι και στο διάδρομο της μονάδας δεν διστάζουν να διαπραγματεύονται τις ουσίες.

*Ενας βιοτέχνης που ζει στην περιοχή από το 1960 μας λέει: «Κάποτε εδώ μύριζε αγιόκλημα. Αυτή η κατάρα μας θερίζει 9 χρόνια τώρα. Για όλα εμείς φταίμε. »Οι πολιτικοί είναι αποδεδειγμένο ότι μισούν αυτό τον τόπο. Ο δήμαρχος στέλνει την δημοτική αστυνομία να μοιράσει κλήσεις για παράνομη στάθμευση (!) Μαζέψαμε υπογραφές, τις κοινοποιήσαμε στο υπουργείο Δ. Τάξης, στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, στο τμήμα δίωξης ναρκωτικών, στο τμήμα Ακρόπολης, στο Δήμο Αθηναίων. Χαμένος χρόνος, χαμένες οι δουλειές μας, χαμένη και η ζωή μας!

»Πριν από πέντε χρόνια έδιωξαν τους Ελληνες για 40.000 ευρώ αέρα και 1.500 ενοίκιο τον μήνα δίνοντας τα μαγαζιά στους "Κινέζους". Εμείς απομείναμε μόνο και με σιδερένια κάγκελα για να προστατευτούμε».*Οδός Γερανίου, δύο το μεσημέρι. Οι αστυνομικοί αλλάζουν βάρδια, ο δρόμος γεμίζει. Μέσα σ' ένα πεντάλεπτο μετρήσαμε δέκα προτάσεις για να αγοράσουμε σκόνη. Ολα σε κοινή θέα, εμπόριο, χρήση, χρήματα που αλλάζουν χέρια, χέρια που τρυπιούνται, χωρίς φόβο, άλλωστε είναι γνωστό ότι οι φυλακές γεμίζουν με τους χρήστες και όχι με τους εμπόρους.

*Ξαφνικά μάς σπρώχνουν. Ολοι τρέχουν, αδειάζει ο τόπος, ακούμε σειρήνες και το ασθενοφόρο να σταματά. Ανεβάζουν κάποιον που δυστυχώς είναι νεκρός. Σε δέκα λεπτά όλα αρχίζουν από την αρχή, το αλισβερίσι, το μέτρημα, το «βάρεμα».*Εδώ ήταν κάποτε η πηγή της τυπογραφίας, μας εξηγεί ένας από τους τυπογράφους της Γερανίου: «Τώρα εμείς πηγαίνουμε στους πελάτες, αυτοί φοβούνται να πλησιάσουν εδώ. Πληρώνουμε σεκιουριτάδες να μας φυλάνε».

Μας δείχνει το κινητό του, κατεβάζει ονόματα, Βασίλης, Πέτρος, Γιάννης, όλοι «ζητάδες»: «Δεν παίρνουμε το 100, αυτά τα παιδιά έρχονται να μας βοηθήσουν χωρίς εντολή από την υπηρεσία. Στους Ολυμπιακούς όλα ήταν ήρεμα, τότε γιατί καθάρισαν την περιοχή και τώρα δεν μπορούν;»*Δίπλα μας ένα εικοσάχρονο κορίτσι τη ρουφάει με το καλαμάκι. Της δίνουμε ένα φυλλάδιο που έχουμε πάρει από την μονάδα του ΟΚΑΝΑ για ασφαλή χρήση... δεν καταλαβαίνει, το πετάει. «Το χειρότερο της όλης υπόθεσης είναι πως η κατάσταση συνεχώς χειροτερεύει. Οι έμποροι δεν λαμβάνουν μέτρα προφύλαξης λες κι έχουν σίγουρη κάλυψη», μας λέει ο Τ. Κ. που δραστηριοποιείται επαγγελματικά στην περιοχή, δίνοντάς μας τη μήνυση που κατέθεσε στις 9-7-2007, κατά του αστυνομικού διευθυντή και του διοικητή του αστυνομικού τμήματος Ακροπόλεως: «Κάθε πρωί η ίδια εικόνα ανοίγοντας την πόρτα, οκτώ με δέκα άνθρωποι πεταμένοι δεξιά αριστερά μέσα στα σκουπίδια.Δεν προλαβαίνουν!

*Καθημερινά καμένο το σκαλοπάτι μου από τις φωτιές προκειμένου να επεξεργαστούν τη δόση τους κάνοντας την "φριμπέ". Οταν κατέθεσα την καταγγελία, μου απάντησαν: "τέτοιες αιτήσεις έχουμε πάρει σωρεία, αλλά τι να κάνουμε, δεν προλαβαίνουμε"».*Νύχτωσε, τα ρολά κατεβαίνουν στα τρία ελληνικά σπίτια που απέμειναν στην περιοχή. Επιταχύνουν το βήμα τους και οι λιγοστοί πελάτες στις βιοτεχνίες. Στη Μενάνδρου το λεωφορείο δεν μπορεί να στρίψει από τον κόσμο.

Αφήνουμε πίσω μας αυτή την άγνωστη Αθήνα. Πονάει η εικόνα της.......

Αναδημοσίευση από : ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΊΑ - 09/03/2008