Φτάνει πια η σκανδαλολογία

Μας κούρασε όλους.

Ένα μήνα τώρα μπουχτίσαμε να ακούμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, για αποκαλύψεις, για σκάνδαλα πολιτικών, για διαπλεκόμενους δημοσιογράφους και πολιτικούς, για εκδότες μεγάλο- εφημερίδων και δεν συμμαζεύεται. Ροζ σκάνδαλα, αυτοκτονίες, μίζες, καταγγελίες, κατηγορίας και τόσα άλλα.

Η κατάσταση είναι το λιγότερο απογοητευτική. Που πάμε; Σε τι κοινωνία ζούμε; Όλα ισοπεδώνονται στο όνομα του χρήματος; Στο όνομα της πολιτικής σκοπιμότητας; Δεν υπάρχει επιστροφή; Υπάρχει ελπίδα;

Πολλές φορές αναρωτιέμαι, αν αυτά που παρακολουθούμε στην τηλεόραση είναι η πραγματικότητα ή είναι μία άλλη εικονική πραγματικότητα, μια ψεύτικη εικόνα.

Για να καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα, κάνω το εξής πείραμα. Κλείνω την τηλεόραση για 24ώρες και ενημερώνομαι από το διαδίκτυο ή τις εφημερίδες ή και το ραδιόφωνο. Αμέσως διαπιστώνω ότι τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, ότι δεν υπάρχει τόσο μεγάλη υπερβολή, τόση ένταση και τέλος πάντων μπορείς ποιο ψύχραιμα να κρίνεις τα πράγματα.

Ύστερα αναλογίζομαι την φοβερή επίδραση της τηλεόρασης στην ζωή μας και δεν σας κρύβω ότι μερικές φορές φοβάμαι. Για σκεφτείτε, τη δύναμη αυτή, των μέσων, να την αποκτήσει κάποιο διεστραμμένο μυαλό, για να προσπαθήσει να κάνει πλύση εγκεφάλου στους τηλεθεατές με σκοπό τον εκμαυλισμό της κοινωνίας; Τα αποτελέσματα θα ήταν θεαματικά.

Αν και πιστεύω ότι ή τηλεόραση βρίσκεται στρατευμένη από τους ιδιοκτήτες της σε ένα και μοναδικό σκοπό, το κέρδος. Και ότι ο εκμαυλισμός της κοινωνίας έχει ήδη αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια. Αυτός νομίζω ότι είναι και ο λόγος που τα πάντα επιτρέπονται στην τηλεόραση, η βία, το σεξ, οι βωμολοχίες, τα σκάνδαλα, το ξεκατίνιασμα, οι κατηγορίες, ο διασυρμός των επωνύμων χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, το ξεμάλλιασμα, η εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου πόνου, η προβολή του διαφορετικού και του περιθωριακού.

Τα καλά που προσφέρει, είναι τόσα λίγα που υπερκαλύπτονται από τα άχρηστα και βλαβερά.

Έχω την αίσθηση ότι όλα γίνονται για το χρήμα και τίποτε άλλο.