Ας μην ισοπεδώνουμε τα πάντα......

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ και ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑΟΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

Έντονα απασχολεί τα ΜΜΕ και την κοινή Γνώμη η Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Πολύς λόγος έγινε για τις δραστηριότητες των μοναχών, τους προσκυνητές αλλά και την διάθεση δημόσιας έκτασης προς τη Μονή με διαδικασίες τις οποίες ερευνά η Δικαιοσύνη. Ωστόσο ο αντίκτυπος, τόσο από πλευράς εσφαλμένων ενεργειών τινών εκ των εμπλεκομένων, όσο και σκοπίμων ενδεχομένως, εξ άλλων, που δεν συνάδουν προς την ενίσχυση του θρησκευτικού βιώματος του μοναχισμού και την ανάδειξη των κειμηλίων και του Ησυχασμού, βαρύνει κυρίως την «Εκκλησία». Και μάλιστα την Εκκλησία εν γένει, αφού στην συνείδηση του Έλληνα και πιστού δεν γίνεται διάκριση, μεταξύ Εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών.

Αποτέλεσμα αυτού είναι οι πάσης φύσεως και προέλευσης καταγγέλλοντες, των τηλεοπτικών παραθύρων, με εξαίρεση μονάχα ολίγους, να μέμφονται «την Εκκλησία» και μάλιστα την Εκκλησία της Ελλάδος!!, με φράσεις όπως « Σε όλη την Ελλαδική Εκκλησία αυτά γίνονται όπως στο Βατοπέδι» είτε από άγνοια είτε από κακόβουλη σκοπιμότητα, καθώς είναι γνωστό ότι η Αθωνική Πολιτεία δεν ανήκει στην δικαιοδοσία της Ελλαδικής Εκκλησίας ούτε και στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Παιδείας, καθόσον διέπεται από ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης, και υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Εξωτερικών.

Η οργή όμως του κόσμου που μοχθεί καθημερινά για να επιβιώσει με επαχθή φορολογία, από την διαρκή προβολή των ποσών που διατέθηκαν μέσω της Μονής, ερευνάται το πού, στρέφεται εναντίον όλων των εκκλησιαστικών παραγόντων, που βάσει και της εντοπιότητας ανήκουν και στελεχώνουν διοικητικά την Εκκλησία της Ελλάδος . Αυτό όμως είναι μια μεγάλη αδικία εις βάρος μας. Επειδή εμείς, οι ανήκοντες στην Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε τα προνόμια των Αγιορειτών απολαμβάνουμε, ούτε και τις οικονομικές δυνατότητες των Αγιορειτών Πατέρων διαθέτουμε.

Το Άγιο Όρος δεν φορολογείται για τις δραστηριότητες που αναπτύσσει, ως ελέχθη, σε αντίθεση όμως, με αυτό που ισχύει για τις νόμιμες δραστηριότητες που αναπτύσσουν οι εν Ελλάδι Μητροπόλεις, όταν αξιοποιούν (ως έχουν χρέος) διαφανώς και με κάθε νόμιμο τρόπο την ιδιοκτησία τους, επ ωφελεία τόσο της τοπικής Εκκλησίας και της κοινωνίας στην οποία ανήκουν, όσο και για την ενίσχυση του πολυσχιδούς φιλανθρωπικού έργου που αναπτύσσουν, το οποίο δεν περιορίζεται στην ανάδειξη του θρησκευτικού πολιτιστικού πλούτου μόνο, αλλά αποσκοπεί στην ανέγερση, συντήρηση και λειτουργία φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων, γηροκομείων, βρεφονηπιακών σταθμών, νοσηλευτικών κέντρων, στέγασης και δωρεάν σίτισης απόρων, ενίσχυσης των φτωχών οικογενειών και άλλων ενδεών κλπ, ισάξιο της αξιοπρέπειας και της ανθρωπιάς.

Γι΄ αυτό χρειάζονται οι οικονομικοί πόροι στην Εκκλησία και για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται, στα πλαίσια πάντα της τήρησης της νομιμότητας. Ας μην ξεχνούμε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος κατακρινόταν επί χρόνια για αδράνεια ως προς την αξιοποίηση της περιουσίας της. Κατακρινόταν γιατί, όπως λεγόταν, ακίνητα και δωρεές έμεναν είτε σε αχρηστία με αποτέλεσμα να καταπατώνται συχνά, είτε γίνονταν αντικείμενο καπήλευσης των φιλάνθρωπων δωρητών τους στο βωμό προσωπικού οφέλους και όχι προς ενίσχυση του έργου της Εκκλησίας με επίκεντρο την προσφορά στον ΑΝΘΡΩΠΟ.

Ας μη ισοπεδώνουμε όμως τα πάντα.

Όλοι οι Ιεράρχες της Ελλάδος και όλα τα Μοναστήρια της Χώρας μας επιτελούν ένα τεράστιο κοινωνικό έργο, το οποίο για τον νηφάλιο και καλόπιστο ερευνητή δεν αντισταθμίζεται με τις όποιες φορολογικές διευκολύνσεις του Κράτους προς την Εκκλησία. Αντίθετα μάλιστα, με τα Γηροκομεία, τις Μονάδες Κατακοίτων, τα Ημερήσια συσσίτια και τα λοιπά, κοινωνικού χαρακτήρος, εκκλησιαστικά Ιδρύματα, συμπληρώνουμε το έργο του Κράτους και πολλές φορές αναπληρώνουμε την απουσία του Κράτους επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου.

Γεγονός που είναι πασιφανές σε όποιον δεν μιλά αορίστως, ρίχνοντας λάσπη στο μύλο της όποιας αντιεκκλησιαστικής προπαγάνδας, προβαίνοντας σε αυθαίρετες γενικεύσεις, άνευ σοβαρών πειστηρίων, στο βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων, αλλά έχει προηγουμένως σχηματίσει προσωπική αντίληψη και γνώμη, έχοντας επισκεφθεί και δει από κοντά το έργο που συντελείται από πλευράς κάθε Τοπικής Εκκλησίας στις κατά τόπους Μητροπόλεις!Έτσι λοιπόν, για να μιλήσουμε με συγκεκριμένα παραδείγματα, στα Καλάβρυτα, το Ελληνικό Κράτος δεν έχει ιδρύσει ούτε Γηροκομείο, ούτε Μονάδα χρονίως πασχόντων και Κατακοίτων!


Για την μαρτυρική Επαρχία Καλαβρύτων, και τα γύρω χωριά, το Κράτος απουσιάζει, όσον αφορά τον τομέα περιθάλψεως του Γήρατος! Εκεί όμως δίνει τη μάχη της και τη μαρτυρία της η Εκκλησία! Η Ιερά Μητρόπολίς μας συντηρεί ένα Γηροκομείο δυναμικότητος 35 κλινών, (το Καλλιμανοπούλειον Εκκλησιαστικόν Διακονικόν Κέντρον) και μία Μονάδα περιθάλψεως και φροντίδας Κατακοίτων, δυναμικότητος 46 κλινών (η οποία στεγάζεται αυτοτελώς στο κτιριακό συγκρότημα του εκκλησιαστικού Ιδρύματος Αρωγής και Αγωγής) ως παράρτημα του Καλλιμανοπουλείου Ιδρύματος.

Στα δύο αυτά εκκλησιαστικά Ιδρύματα οι γέροντες παρακολουθούνται επί μονίμου βάσεως από εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό και γιατρούς, το οποίο μισθοδοτεί η ΕΚΚΛΗΣΙΑ προσφέροντας εργασία σε 33 άτομα και συμβάλλοντας ταυτοχρόνως με τις δικές της δυνάμεις στην οικονομική ενίσχυση ισάριθμων οικογενειών αλλά και στην τόνωση της εμπορικής κίνησης της τοπικής Κοινωνίας, ένεκα της τροφοδοσίας των Ιδρυμάτων μας.

Απόσπασμα από το ιστολογιο του Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβροσίου.

το υπόλοιπο εδώ...