«Χριστόν επισκεψώμεθα, Χριστόν θεραπεύσωμεν, Χριστόν θρέψωμεν, Χριστόν ενδύσωμεν, Χριστόν συναγάγωμεν, Χριστόν τιμήσωμεν· μη τραπέζη μόνον, ως τινες· μήδε μύροις, ως η Μαρία· μηδέ τάφω μόνον, ως Ιωσήφ ο Αριμαθαίος· μηδέ τοις προς ταφήν, ως Νικόδημος ο εξ ημισείας φιλόχριστος μηδέ χρυσώ και λιβάνω και σμύρνη, ως οι μάγοι προ των ειρημένων· αλλ' επειδή έλεον θέλει και ου θυσίαν ο πάντων Δεσπότης, και υπέρ μυριάδας αρνών πιόνων η ευσπλαγχνία, ταύτην εισφέρωμεν αυτώ δια των δεομένων και χαμαί σήμερον ερριμμένων, ίνα, όταν ενθένδε απαλλαγώμεν, δέξωνται ημάς εις τας αιωνίους σκηνάς....». –
Πηγή: http://orthodox-world.pblogs.gr/tags/paterika-keimena-gr.html
Εδώ στον περί φιλοπτωχείας λόγο του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, το τέλος είναι απαράμιλλο και σε νόημα και γλωσσικό ιδιώμα και τρόπο εκφοράς του λόγου.
Στο πρόσωπο του άλλου φανερώνεται ο Άλλος, ο μοναδικά Άλλος ο Χριστός μας.
Όταν επισκεφθούμε κάποιον και τον συντροφεύσουμε και του συμπαρασταθούμε στον Χριστό μεταβαίνει η ενέργεια της δικής μας πράξεως, εκείνος ο άνθρωπος συντροφεύεται παρ’ εμού και ο Χριστός απολαμβάνει την συντροφιά και τη ζεστασιά της κοινωνίας στο πρόσωπο του αδελφού μας.
Όταν θεραπεύουμε τις ανάγκες τις επείγουσες και τις ιατρικές του άλλου τότε ο Χριστός μπαίνει στη θέση του θεραπευόμενου και εκείνος είναι που μπορεί θεραπεύει εμάς που θεραπεύουμε τους άλλους!
Όταν θρέφουμε αδελφό μας που έχει ανάγκη τροφής η τροφή ανεβαίνει στον ουρανό και θρέφεται ο Τροφεύς του Σύμπαντος κόσμου και Κύριος όλης της οικουμένης.
Καθετί που κάνουμε στον αδελφό μας ο Κύριος το χαίρεται και το απολαμβάνει, άρα μας αποκαλύπτει την αγάπη του για τον άνθρωπο, καθένα ξεχωριστά, άρα ο δρόμος μας πρέπει να γίνεται μια διακονία προς τον αδελφό μας. Και αυτή η διακονία είναι διακονία Χριστού στο πρόσωπο του αναγκεμένου αδελφού μας.
Αν δε ελεούμε τους άλλους με κάθε τρόπο θα μας ελεήσει και εκείνος όταν απαλλαγούμε του φθαρτού συνδέσμου μας με τη γη...
Πηγή: http://modern-father.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου