Σκέψεις στην Κυριακή των Βαΐων

του Ιεροδιακόνου π. Ιεροθέου Λουμουσιώτη

«Τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου τὰς ἀπαρχάς, ἡ παροῦσα ἡμέρα λαμπροφορεῖ.»

Έχουμε ένα ασυνήθιστο γεγονός ενώ ξεκινούν τα πάθη, τα παθήματα ενός ανθρώπου, τα πάθη τα σεπτά του, κατά τα μάτια των ανθρώπων` του τότε και του σήμερα, του ανθρώπου Ιησού, εμείς να χαιρόμαστε, να λαμπροφορούμε, να ντυνόμαστε επίσημα και ακριβά να υποδεχθούμε τον εισερχόμενο στην αγία Πόλη, τον σωτήρα και λυτρωτή μας Ιησού Χριστό!

Αυτό το γεγονός ενώ είναι λυπηρό για το ότι ξέρουμε που οδηγείτε ο Χριστός, εμείς χαιρόμαστε διότι αφού πάθει ως άνθρωπος θα φανερωθεί ως αναστημένος Θεάνθρωπος, θα λυπηθούμε επειδή θα φύγει από κοντά μας με την Σταύρωση Του, θα χαρούμε αφού γευθούμε τους καρπούς της Ανάστασης του!

Αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της εισόδου στην Ιερουσαλήμ…ο Κύριος έρχεται ενώπιον όλων και εμβαίνει στην αγία Σιών επευφημείται από όλους ... άπο άλλους με δόλο, από άλλους με απαιτήσεις, από άλλους άδολα και αγνά!

Με δόλο τον υποδέχονται οι Γραμματείς και Φαρισαίοι που περιμένουν να τον στείλουν στο εκτελεστικό - ρωμαϊκό απόσπασμα λες και ο Κύριος βλάπτεται από την Σταύρωση Του!!! Χωρίς να μπορούν να συνηδειτοποιήσουν ότι απλά τους επιτρέπει να τον σταυρώσουν κατ΄άνθρωπον αφού είναι αυτό το μέσο του Σταυρού το σωτηριολυτρωτικό όργανο του ανθρωπίνου γένους!

Με απαιτήσεις τον δέχονται οι μαθητές του, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, όπως ακούσαμε στο ευαγγέλιο της περασμένης Κυριακής, εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται την Βασιλεία του Θεού, ως γεγονός της Εκκλησίας του Χριστού καθαρά πνευματικό και εκκλησιαστικό! Αλλά την περιμένουν σαν κοσμική επιβολή δύναμης και εξουσίας προς όσους εχθρεύονται το ιουδαϊκό γένος! Θα λύτρωνε απλά τους Εβραίους από τους κακούς ρωμαίους χωρίς να τους απάλλασσε από την καταδυνάστευση της αμαρτίας!!!

Με άδολες καρδιές και αγνές προθέσεις τον δέχονται μόνον τα άκακα παιδία, τα παιδιά που ενώ βλέπουν το άσημο και απλό της εμφανίσεως του, οσφραίνονται το βαρύ αρωμα της αγιότητος την οποία αποπνέει…κατανοούν και βλέπουν ότι ο απλούς Ιησούς εισοδεύει στα
Ιεροσόλυμα για την σωτηρία τους και την σωτηρία όλου του κόσμου!

«Δεῦτε οὖν φιλέορτοι, ὑπαντήσωμεν ἄσμασιν, ὁ γὰρ Κτίστης ἔρχεται, σταυρὸν καταδέξασθαι, ἐτασμούς καὶ μάστιγας, Πιλάτω κρινόμενος, ὅθεν καὶ ἐκ δούλου ῥαπισθεὶς ἐπὶ κόρρης, τὰ πάντα προσίεται, ἵνα σώσῃ τὸν ἄνθρωπον.»

Καλούμαστε να γίνουμε ως άνθρωποι ένα μελωδικό τραγούδι, ένα γλυκόλαλο άσμα στο Δημιουργό του Παντός, στον εισοδεύοντα επί πόλου όνου, Ιησού τον Χριστό, να αναπέμψουμε, να λαλήσουμε, να του πούμε αλλά και μαζί με τη χαρά μας είναι ο μόνος αληθινός Θεός μας, που μας ησυχάζει τις θλίψεις και τα νοήματα μας, μας ηρεμεί τις σκέψεις και τους λογισμούς μας! Είναι διπλά μας και για μας καταδέχτηκε τον Σταυρό, για εμάς άπλωσε τα χέρια του στο καταραμένο ξύλο που γίνεται άγιο σύμβολο παντοτινής θυσίας!

Τον χτυπούν, τον ραπίζουν, τον φτύνουν, τον καθυβρίζουν! Γιατί;;; Ποιό ήταν το λάθος του;;; δεν αρνήθηκε το πλάσμα του, τον άνθρωπο αν και ο άνθρωπος τον αρνήθηκε ελεύθερα, τον αρνείται και θα τον αρνείται αν δεν θέλει να ζει την ζωή του Χριστού και ο Χριστός δέχεται ακόμη και αυτόν που τον αρνείται όχι μόνον στα λόγια αλλά και στις πράξεις. Όπως είναι ο σταυρωτής του, μετέπειτα άγιος Λογγίνος, που αφού τον είδε σταυρούμενον επίστευσε χωρίς δεύτερη σκέψη σ’ Αυτόν και αφιέρωσε εαυτόν στην Εκκλησία του Χριστού και στο κήρυγμα του Ιησού Χριστού ως Λυτρωτή της ανθρωπότητος!

Όλες αυτές τις ταπεινώσεις της δέχθηκε ο μόνος απόλυτα Ταπεινός, αφού έγινε άνθρωπος «ίνα σώση τον άνθρωπον» όπως λέγει και το τροπάριο που αναλύουμε! Όλες αυτές τις ύβρεις της δέχθηκε ενώ ήταν ο μόνος που δεν έπρεπε να υβρίζεται καθότι είναι ο μόνος απόλυτα Αναμάρτητος!

Τα πάντα κάνει ο Χριστός Κυρίου μεταχειρίζεται κάθε τρόπο και κάθε μέσο που δεν ήξερε και δεν είχε χρησιμοποιήσει, αυτό που δεν ήταν έγινε, δεν ήταν άνθρωπος και έγινε Θεάνθρωπος μοναδικός και σωτήριος για την λερωμένη, αμαυρωμένη και κουρελιασμένη ανθρώπινη φύση…λυτρώνει όλο το ανθρώπινο γένος από την εξουσιαστική δυναστεία του θανάτου πάνω σε κάθε άνθρωπο μεμονωμένα και σ’ όλο το ανθρώπινο γένος καθ’ ολοκληρίαν για να σώσει τον άνθρωπο!

«Διὰ τοῦτο βοήσωμεν. Φιλάνθρωπε Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν πταισμάτων δώρησαι τὴν ἄφεσιν, τοὶς προσκυνοῦσιν ἐν πίστει, τὰ ἄχραντα Πάθη σου.»

Για όλα όσα εν τάχει αναφέραμε, ας ζητήσουμε από τον χορηγό της αφέσεως των αμαρτιών μας και της συγχωρήσεως των πταισμάτων μας να μας χαρίσει την άφεση, να μας δωρίσει την πνευματική προκοπή να αφήσουμε κάθε αμαρτία που μας δένει με τα επίγεια αγαθά και να μας χορηγήσει πλουσιοπάροχα τα αιώνια και θεία του Χριστού δωρήματα!

Να γίνει ο θριαμβευτής της Ιερουσαλήμ Ιησούς, ο Νυμφίος της καρδιάς μας, ο οποίος και μας ζητά να τον αγαπήσουμε απλά και απαλά, να τον ερωτευθούμε χωρίς δεύτερη σκέψη και να χαρούμε την βραδυά της ανάστασης μας από τα πάθη μας αφού θα έχουμε προσκηνύσει και προγευθεί τα πάθη του τα πάνσεπτα και έτσι θα προσκηνήσουμε και την Αγία του Ανάσταση και θα την βιώσουμε ως παγκόσμιο και οικουμενικό πανηγίρι στο οποίο μετέχει κάθε Χριστιανική καρδιά. Αμήν.