« Αν αυτός που γυμνώνει τον ντυμένο, ονομάζεται λωποδύτης, αυτός που δεν ντύνει τον γυμνό, ενώ μπορεί, αξίζει διαφορετική ονομασία;
Το ψωμί που κατέχεις είναι του πεινασμένου, το ρούχο που φυλάς στην αποθήκη σου είναι του γυμνού, το παπούτσι που δεν χρησιμοποιείς είναι του ξυπόλυτου, το χρήμα που καταχωνιάζεις είναι του φτωχού.
Όλους αυτούς που θα μπορούσες να τους τα δώσεις, αλλά δεν το κάνεις, τους κλέβεις.»
Δυστυχώς εμείς σήμερα μασάμε τα λόγια μας, αλλά ο Μέγας Βασίλειος, Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας (που γράφει τα παραπάνω) δεν φοβόταν να εκφρασθεί…δεν ντρεπόταν να μιλήσει…δεν ντρεπόταν να καλεί σε μετάνοια αν δεν μπορούμε να δώσουμε πολλά ας δώσουμε λίγα…αν δεν μπορούμε να δώσουμε λίγα ας δώσουμε ένα χαμόγελο, ας δώσουμε αντί υλικών έναν καλό λόγο, ένα ζεστό χαμόγελο!
Αυτό σημαίνει άσκηση ο δικός μας Παράδεισος να χωράει και τον άλλον, ο δικός μας παράδεισος για να είναι κοινωνία με τον Ιησού Χριστό πρέπει να χωράει και τον άλλον ή σωστότερα να διέρχεται από τον άλλον!
Καλή Τεσσαρακοστή! Καλό αγώνα! Καλή μετάνοια (συνάντηση με τον Χριστό)!
Ευχαριστούμε τον π. Ιερόθεο για τις σκέψεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου