Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007

Η σχέση μας με την Αλήθεια - Χριστό

Μέρος 2ο
του Νικήτα Καυκιού

Στην Εκκλησία η σχέση μας με την Αλήθεια είναι έρωτας.

Η σχέση μας την Αλήθεια Χριστό δεν είναι νοητική, γνωσιακή, συναισθηματική, πρακτική ή εμπειρική. Είναι σχέση προσωπική, βαθύτατα υπαρξιακή, καθολικά μεταμορφωτική. "μέχρι να μορφωθεί ο Χριστός μέσα σας" (Γαλ. 4, 19) Η πίστη με τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος ανακαινίζει τη ζωή, εισάγει τον άνθρωπο σε άλλο "βιότοπο", σε άλλη υπαρξιακή και οντολογική διάσταση. Σε ζωή καινή με τη Χάρι του Θεού, μέσα στον Θεό. "Διότι μέσα σ' Αυτόν ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε". (Πράξ. 17, 28) Όπως είναι διαφορετική η ζωή στην ξηρά από την ζωή στη θάλασσα έτσι διαφέρει η ζωή των ζωντανών μελών της Εκκλησίας του Χριστού από τη ζωή των ανθρωποκεντρικών, ορθολογιστών. Διότι δεν διαφέρει ως προς την θεωρητική αποδοχή αρχών, αξιών ή δογμάτων. Αλλά ως προς το πολίτευμα. Είναι ζωή σε διαφορετικούς κόσμους. Ο τρόπος που ο πιστός βιώνει τη σχέση του με το σύμπαν δεν είναι έλλογα ερμηνευτικός αλλά πνευματικά νοηματοδοτικός. Ο πιστός αντιλαμβάνεται τα πάντα μέσα από τον Θεό, μαζί με το Θεό, μέσα στο Θεό. Αισθάνεται τον κόσμο μέσα στην ατμόσφαιρα της Χάρης. Αυτή η πνευματική αίσθηση είναι ένα εντελώς άλλο κριτήριο αληθινότητας. "Αλήθεια είναι η κατά Θεόν αίσθησις". Οσ. Ισαάκ του Σύρου (1) Αίσθηση που ανοίγει την προοπτική μια άλλης γνωσιολογίας.

Ο πιστός δεν αναζητά τις αιτίες των φαινομένων. Ζει την άνευ όρων ευχαριστία. Δεν χρησιμοποιεί τη γνώση για να ελέγξει την πραγματικότητα προς ώφελός του. Δοξολογεί εγκαταλείποντας τον εαυτό του στη βούληση της θείας Αγάπης. Ζει στον ορίζοντα της αποκάλυψης συντονίζοντας την ύπαρξή του και τον κόσμο ολόκληρο με τη δύναμη της Θείας Χάριτος. "Ο αναγεννημένος άνθρωπος λοιπόν, αυτός που ξέρει τη στιγμή που μπήκε μέσα του ο Χριστός, εκείνος είδε το Σύμπαν ολόκληρο να αλλάζει". Γερόντ. Γαβριηλία (1) Ο πιστός συμμετέχει εορταστικά στην αγία μυστηριακότητα του σύμπαντος. "Ολόκληρος ο κόσμος οφείλει να θεωρείται ως η ορατή όψη ενός παγκόσμιου και συνεχούς μυστηρίου καθώς και όλες οι ενέργειες του ανθρώπου ως μυστηριακή, Θεία κοινωνία. Η αποδοχή του κόσμου ως δώρου του Θεού ή ως οχήματος της αγάπης Του και ως του ορατού μέρους του μυστηρίου της χάριτος του Θεού είναι ένα και το αυτό. Δημήτριος Στανιλοάε. (1994) Η απάντηση του χριστιανού στην πρόσκληση - πρόκληση της Θείας αγάπης είναι ο αβίαστος και χαρούμενος νηπτικός αγώνας. Ο μυστικός αρραβώνας με τον πολυαγαπημένο Ιησού εμπνέει τον πόθο της πνευματικής άσκησης.Η κατανυκτική πρόγευση της αιωνιότητας μας αναγκάζει να βιάσουμε τις πύλες της Βασιλείας των ουρανών.

Η δύναμη του Αγίου Πνεύματος ενεργοποιεί μέσα μας τη δυνατότητα της υπακοής στο αγιαστικό, θείο θέλημα. "χάρισέ μου σύνεση και θα εφαρμόσω τις εντολές Σου" Ψαλμ. 118, 73. Η Χάρη μας παρασύρει στην άσκηση. (σημ. 7) "Αγρυπνία και νηστεία, θερμή μετάνοια, όμβρους δακρύων και πένθος. Άπαυστη θανάτου μνήμη, αδιάλειπτη ευχή και υπομονή όλων των επερχόμενων πειρασμών. Και πάνω απ’ όλα αυτά σιωπή και ταπείνωση βαθεία και υπακοή τελεία και θελήματος εκκοπή". Αγ. Συμεών (1). Και η άσκηση προσελκύει τη Χάρη. "δόξαν υπερκόσμιον, εν Χριστώ ενεδύσασθε, εξ' οικείων κόπων, ευρόντες ανάπαυσιν, εγκρατείας πόνοις, τυχόντες της άνω ζωής" (Δοξαστικό Τριωδίου) Όλα όσα υπάρχουν λαμπρύνονται στη Χάρη της μεταμορφωτικής δύναμης του Αγίου Πνεύματος. "Και έστω η λαμπρότης Κυρίου του Θεού ημών εφ' ημάς". Ψαλμ. 89, 17 Η ανθρώπινη συνειδητότητα Χριστο-ποιείται. "Η ανθρώπινη αίσθηση είναι αληθινή και γνήσια αίσθηση μόνο με το Θεό, με το Χριστό, δηλαδή με την Θεο-αίσθηση, τη Χριστο-αίσθηση. Χωρίς το Θεό Λόγο αυτή τρελαίνεται, σπαράσσεται και τελικά νεκρώνεται μέσα στα πάθη, στην αμαρτία, στο παράλογο και το ανόητο, στη λύσσα και την απελπισία, στην ιδιοτέλεια, στο αιωνίως γίγνεσθαι, αλλά όχι στο "εγένετο". Αρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς 2

Η σχέση μας με την Αλήθεια ανακαινίζει τα πάντα. "εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν". (Ρωμ. 6:4). Αύξηση του Χριστού μέσα μας. "Εκείνον δε αυξάνειν εμέ δε ελαττούσθαι" (Ιωάν. 3,30). Είναι θάνατος του εγωκεντρικού, μίζερου παλαιού εαυτού και ανάσταση ενός νέου Χριστοποιημένου εαυτού "δεν ζω πια εγώ, ο Χριστός ζει μέσα μου" (Γαλ. 2, 20) Είναι υπαρξιακή φωταγωγία "Η Αλήθεια και το φως είναι συνώνυμα" Γερόντισσα Γαβριηλία (2) Φως ζωηφόρο."Μέσα Του υπήρχε ζωή και η ζωή ήταν το φως των ανθρώπων". (Ιωάν. 1, 4) Ομοίωση με το Θεό. "θα είμαστε όμοιοι με Αυτόν διότι θα τον δούμε έτσι όπως είναι". (Α΄Ιωάν. 3, 2). Ένωση με το Θεό. "Εμείς γινόμαστε μέλη του Χριστού και ο Χριστός γίνεται δικό μας μέλος. Εμένα του πανάθλιου και το χέρι μου είναι Χριστός και το πόδι μου είναι Χριστός, και εγώ ο άθλιος είμαι το χέρι του Χριστού και το πόδι του Χριστού. Κουνάω το χέρι, και ολόκληρο το χέρι μου είναι Χριστός". Αγ. Συμεών (2) Είναι η αλήθεια που αναγεννά τις αισθήσεις, το νου και ολόκληρη τη ζωή. "Ο άνθρωπος αυτός δεν παύει ποτέ με ένα σφοδρό έρωτα να επιθυμεί να γνωρίσει περισσότερο το Θεό, μέχρις ότου τον αισθανθεί και με αυτή την αίσθηση των οστών του ... είναι ολόκληρος αλλοιωμένος από την αγάπη του Θεού". Άγιος Διάδοχος Φωτικής

Την αλήθεια της Εκκλησίας δεν την γνωρίζουμε εμείς αυτή μας γνωρίζει, δεν την κατέχουμε εμείς αυτή μας κατέχει. "Γνώση δεν είναι η κατοχή του Είναι, γνώση είναι η εν προσώπω ελεύθερη κατοχή από το Είναι". π. Νικ. Λουδοβίκος Είναι η ίδια η αλήθεια που μας καλεί κοντά της "Παιδί μου δώσε μου την καρδιά σου" (Παροιμ. 23, 26) και μας αιχμαλωτίζει με τα δίχτυα της Αγάπης. "Με τράβηξες με τον πόθο Σου, Χριστέ, και με αλλοίωσες με τον Θείο Σου έρωτά ". (Ακολουθ. Θείας Μεταλ.) Είναι η γλυκειά βία της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος που αρπάζει το νου και τον φιλοξενεί στην επουράνια διάσταση της αιωνιότητας. "αρπάζεται ο εσωτερικός άνθρωπος στο άπειρο βάθος του πνευματικού κόσμου. Τον πλημμυρίζει τότε κάποια ανέκφραστη και άμετρη ηδονή, ώστε ο νους να κυριεύεται από έκπληξη καθώς έχει όλος αρπαγή στα ύψη". Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος (2) Είναι η υπερβολή της αγάπης, η αγία, ερωτική, νηφάλιος, πνευματική μέθη. "Πλήγωσες την ψυχή μου με την αγάπη Σου και αυτή διψά και Σε ποθεί ακατάπαυστα και αχόρταγα τείνει προς Εσέ μέρα και νύχτα ... πάνω απ' όλα όμως αγαπώ Σένα, τον Πλάστη και η ψυχή μου ποθεί μόνον Εσένα" Άγιος Σιλουανός (1) Είναι η παθιασμένη δίψα για τον Χριστό. "Δίψασε για Σένα η ψυχή μου, πολλές φορές και η σάρκα μου". (Ψαλμ. 62, 2)

Στην Εκκλησία ολόκληρος ο άνθρωπος μεταποιείται σε Αλήθεια, γίνεται όμοιος με το Θεό. "Όταν κατά Θεία Δωρεά φτάσεις εμπρός στο πρόσωπο του Κυρίου…γίνεσαι και εσύ Θεός ενώ βρίσκεσαι ακόμα στη γη…βλέποντας με αγγελικό τρόπο με τη Θεία Χάρη το Πρόσωπο του κυρίου παντοτινά, από το οποίο εκχύνεται φως σαν από πηγή …Αυτός είναι ο ένδοξος καρπός της θείας και θεοποιητικής σοφίας, το θεμέλιο της πνευματικής ειρήνης, το καταφύγιο της πνευματικής χαράς, η πύλη της αγάπης του Θεού, το βλάστημα της ελλάμψεως, η αιτία της ροής από την καρδιά των ακένωτων υδάτων του πνεύματος, η αληθινή τροφή και τρυφή, και αύξηση και αλλοίωση της ψυχής που συμβόλιζε το μάννα, η αρχή της αποκαλύψεως των θείων και αλάλητων μυστηρίων, το συμπέρασμα της μιας και πρώτης αλήθειας, ο αφανισμός των οποιωνδήποτε λογισμών, η παύση όλων των νοήσεων, η γνώση που υπερβαίνει τη νόηση, η αφορμή της εκπλήξεως, η υπέρλογη μεταβολή και αλλοίωση του νου προς την απλότητα και την με κάθε τρόπο αοριστία, την απειρία και απεριληψία, την απόρριψη κάθε μορφής, σχήματος, ποιοτικού ή ποσοτικού προσδιορισμού, προς το αψηλάφητο και υπερκόσμιο, και γενικά η αποκατάστασή του στην ομοιότητα του Θεού". Όσιος Κάλλιστος Αγγελικούδης (1)

Εντάσσοντας άνευ όρων ολόκληρη τη ζωή στην Εκκλησία, γινόμαστε οι ίδιοι Εκκλησία, ναοί του Αγίου Πνεύματος. Η σάρκωση της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος με μυστικό και παράδοξο τρόπο μας ζωοποιεί και μας αληθοποιεί. Η Χάρη του Αγ. Πνεύματος μας ανασταίνει και μας μεταστοιχειώνει σε Αλήθεια κατά Χάρη. Γινόμαστε παιδιά της Αλήθειας. Θεοί κατά Χάρη. "Άνθρωπος είμαι στη φύση αλλά Θεός με τη Χάρη". Αγ. Συμεών (3)

(συνεχίζεται)

Δεν υπάρχουν σχόλια: