.jpg)
Αυτο-μεμψία είναι μια μορφή ταπείνωσης. Ο περήφανος δεν μέμφεται τον εαυτό του για τίποτε. Δεν κάνει πίσω ποτέ. Όπως είναι τώρα ο κόσμος, έτσι όπως κανείς δεν κάνει πίσω, είναι δύσκολο να επιβιώσει ο υπερήφανος άνθρωπος.
Ο υπερήφανος είναι ο πιο ευάλωτος άνθρωπος του κόσμου γιατί προσβάλλεται και υποφέρει με την παραμικρή προσβολή. Ο καθένας μπορεί να τον προσβάλλει. Είναι σαν τον άρρωστο που η παραμικρή σύγχυση μπορεί να τον σκοτώσει.
Ένας ασθενής επέστρεφε στο σπίτι του από το γιατρό και επαναλάμβανε αυτά τα λόγια για να τα θυμάται.: "Να θυμάσαι πάντα πως ο πρώτος που θα σε συγχύσει θα σε σκοτώσει." Όταν έφτασε στην αυλή του σπιτιού του, ο πρώτος που τον σύγχυσε ήταν ο γείτονάς του που του είπε να προσέχει όταν ποτίζει με το λάστιχο, για να μην πέφτουν τα νερά στη δική του αυλή.
Ο υπερήφανος είναι αξιολύπητος γιατί ο ίδιος νιώθει λύπη ή και οργή για το παραμικρό, αλλά κανένας δεν δίνει σημασία στη λύπη του και στην οργή του. Μοιάζει με το μικρό παιδί που κλείνεται στο δωμάτιό του για να τιμωρήσει τους γονείς του, αλλά τιμωρεί τον εαυτό του με την αυτο-απομόνωση. Ο υπερήφανος ζει διαρκώς στην κόλαση της αυτοαπομόνωσης!
Αυτο-απομόνωση είναι τελικά κι η αυτοκτονία. Αυτοκτονεί κανείς για να συγκινήσει έναν κόσμο που δεν συγκινείται με τίποτε. Ευτυχώς (ή δυστυχώς) δεν έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας, αλλά μεταξύ ευτυχισμένης ή δυστυχισμένης ύπαρξης. Τίποτε δεν μας σώζει εκτός από την προσευχή και την ελεημοσύνη για την αγάπη του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Ούτε προσευχή ούτε ελεημοσύνη θα έχουμε τη διάθεση και τη δύναμη να κάνουμε χωρίς την αγάπη του Ιησού. Χωρίς εμένα τίποτε δεν μπορείτε να κάνετε λέει ο Ιησούς. Ο Απόστολος Παύλος λέει, πως κανένας δεν μπορεί να βάλει θεμέλιο άλλο στη ζωή του από αυτό που υπάρχει, που είναι ο Ιησούς Χριστός!
Θα μπορούσε κι ο ίδιος ο υπερήφανος να μη δίνει σημασία στην προσβολή του, όπως δε δίνουν σημασία κι οι άλλοι, αλλά αυτό είναι ταπείνωση, κι ο περήφανος δεν έχει ταπείνωση. Μια φορά που ένιωθα πληγωμένος από κάποια προσβολή, κοίταζα τους άλλους κι έλεγα στον εαυτό μου: "Νοιάζονται όλοι αυτοί γιατί εμένα κάποιος με πρόσβαλε; Δε νοιάζονται, Ε, ούτε κι εγώ νοιάζομαι," κι ένιωθα καλύτερα. Οι Στωικοί φιλόσοφοι λένε να μη δίνουμε σημασία σε πράγματα που δεν είναι στη δύναμή μας.
Αυτο-μεμψία είναι να μέμφεται κανείς τον εαυτό του είτε για τα δικά του λάθη είτε για ή τα λάθη των άλλων σαν να είναι δικά του λάθη. Για να φτάσουμε στην αυτο-μεμψία πρέπει να πιστεύουμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ένας άνθρωπος. Μια είναι η ανθρώπινη φύση σε πολλές υποστάσεις. Ο Άγιος Αλώνιος έλεγε, πως ένιωθε πως σ΄ αυτόν τον κόσμο ήταν μόνο αυτός και ο Θεός.
Αυτομεμψία είναι όταν ζητάμε συγνώμην από το Θεό, γιατί κάποιος βλαστημάει, σαν να είμαστε εμείς που βλαστημούμε. Η στάση αυτή στη φιλοσοφία ονομάζεται "ενσυναίσθηση" και στην εκκλησιαστική γλώσσα "αυτο-μεμψία".
Η αυτομεμψία είναι δύναμη με την οποία μπορούμε να αντέξουμε τα πάντα. Με αυτήν μπορούμε να καταλάβουμε ότι το να αγαπάμε ακόμα κι αυτούς που μας στενοχωρούν δεν είναι ουτοπία, αλλά η ζωντανή πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου