Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Νεοέλληνα πως καταντήσαμε έτσι;...υπάρχει επιστροφή; Ναι, υπάρχει η μετάνοια.


Α’ Είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες;  Τι είδους Ελληνες;

1.  Γ. Σουρής (1853-1919)

ο Ρωμηός 

Στον καφενέ απ’ έξω σαν μπέης ξαπλωμένος,
του ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,
και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος,
κανέναν δεν κοιτάζω, κανέναν δεν ψηφώ.
Σε μιὰ καρέκλα τόνα ποδάρι μου τεντώνω,
το άλλο σε μίαν άλλη, κι ολίγο παρέκει
αφήνω το καπέλο, και αρχινώ με τόνο
τοὺς υπουργοὺς να βρίζω και την πολιτική.
Ψυχή μου! τι λιακάδα! τι ουρανός! τι φύσις!
αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές,
κι εγὼ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις,
και μόνος μου τις βρίσκω μεγάλες και…
σοφές.
Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους, και οποίους άλλους θέλω,
και στρίβω το μουστάκι μ’ αγέρωχο πολύ,
και μέσα στο θυμό μου κατά διαβόλου στέλνω
τον ίδιον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί.
Φέρνω τον νου στον Διάκο και εις τον Καραΐσκο
κατενθουσιασμένος τα γένια μου μαδώ,
τον Έλληνα εις όλα ανώτερο τον βρίσκω,
κι απάνω στην καρέκλα χαρούμενος πηδώ.
Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω
απάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ…
Εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω,
κι όσες βλαστήμιες ξέρω αρχίζω να τις πω.
Στον καφετζή ξεσπάω, φωτιά κι εκεινος παίρνει.
Αμέσως άνω κάτω του κάνω τον μπουφέ,
τον βρίζω και με βρίζει, τον δέρνω και με δέρνει,
και τέλος δεν πληρώνω… δεκάρα τον καφέ!

2.  Ελλάς το Μεγαλείο σου

Του Σεβ. Μητροπολίτη Προικονήσου Ιωσήφ

Ξεκίνησαμε μ΄ έναν μέλανα ζωμό κι ένα «μόλων λαβέ»
φθάσαμε αισίως στο «εν τούτω νίκα» και σε μια Αγία Σοφιά
προχωρήσαμε σε ένα «ελευθερία ή θάνατος»
με ένα τσίπουρο και ένα ξερίχι
ανεβήκαμε σε ένα «όχι!» και σε ένα «αέρα!»
με κρυοπαγήματα πυρπολημένου στήθους
ξελαρυγγιαστήκαμε φωνάζοντας «ψωμί,παιδεία, ελευθερία»,
για να καβαλικέψουμε, επί τέλους! Ένα αστραφτερό καλάμι
διπλού διαφορικού ελληναράδικο, φιλοσοφούντες φραπεστί,
ρεβόμενοι αστακομακαρονάδα και τιραμισού πατροπαράδοτο,
ώσπου να προσγειωθούμε- oh Mon Dieu!
σε ένα «ό,τι έχετε ευχαρίστηση!»

.

3. Είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες;

Γράφει η Salina
www.musiccorner.gr/?p=41490
Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που κυκλοφορούσε στο ίντερνετ μια λίστα με χαρακτηριστικά τα οποία μας κάνουν και καλά περήφανους που είμαστε Έλληνες. Την μοιραζόμασταν με πολλή χαρά, νιώθαμε ιδιαίτεροι σαν λαός και ταυτιζόμασταν με τα χαρακτηριστικά αυτά (αν όχι όλοι και με όλα, σίγουρα αρκετοί, με αρκετά)


Αν το ξανακοιτάξουμε με μια προσεκτικότερη ματιά, πιο σοβαρά και με φόντο μας την οικονομική κρίση και τις δύσκολες στιγμές που περνάμε σαν λαός και σαν χώρα… θα διερωτηθούμε …για ποια σημεία της πιο κάτω λίστας είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες;
- Γιατί το καρπούζι το αγοράζουμε ολόκληρο και όχι σε φέτες
- Γιατί «καμάκι» και «σουβλάκι» είναι το πρώτο ποίημα που μαθαίνουμε
- Γιατί στην Ελλάδα κάθε νύχτα τελειώνει το …επόμενο πρωί
- Γιατί «λουλουδοπόλεμος» δεν υπάρχει σε καμιά άλλη χώρα
- Γιατί μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας με τσιγάρο. Όχι να τον πιούμε σφηνάκι και να πάμε να καπνίσουμε κρυφά στο σπίτι μας
- Γιατί δε μοιραζόμαστε τη βενζίνη στο αυτοκίνητό μας με αυτούς που βάζουμε μέσα
- Γιατί η λέξη «κερνάω» υπάρχει στο λεξιλόγιό μας
- Γιατί άντε να εξηγήσεις στον ξένο τι σημαίνει «καψούρα»
- Γιατί για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο
- Γιατί όταν πονάμε ξέρουμε να κλαίμε και να χορεύουμε τη ζεμπεκιά με περηφάνια
- Γιατί είμαστε οι μόνοι που ξεκινάμε το μεσημέρι για καφεδάκι και καταλήγουμε να πίνουμε ούζο μέχρι πρωίας
- Γιατί κυκλοφορούμε στο δρόμο στις δύο το βράδυ και δε νιώθουμε ότι είμαστε σε στοιχειωμένη πόλη
- Γιατί έχουμε πάντα μια λύση -έστω και πλάγια- σε όλα
- Γιατί όταν θέλουμε να λιαστούμε, έχουμε αμμουδιά και θάλασσα. Δεν ξεχυνόμαστε στα γρασίδια ούτε βουτάμε στα σιντριβάνια
- Γιατί η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους κατοίκους
- Γιατί πίνουμε και καπνίζουμε περισσότερο από όλους και ζούμε περισσότερο από όλους.
- Γιατί εμείς γράφουμε την Ιλιάδα, και οι ξένοι την κάνουν έργο χιλιάδες χρόνια μετά.
- Γιατί μας αρέσουν τα λεφτά και τα ψάρια να τα τρώμε πάντα φρέσκα.
 .
Μια κωμωδία που κατέληξε σε τραγωδία;
 .
Θα συνειδητοποιήσουμε λοιπόν πως οι πιο πολλοί είναι οι λόγοι που θα έπρεπε να μας κάνουν να ντρεπόμαστε.
Αυτή η λίστα (που κρύβει μέσα της μια νοοτροπία) παρουσιάζει μια Ελλάδα κι ένα λαό που δικαίως τον κατηγορούν στο εξωτερικό για τεμπέλη, σπάταλο, που ευθύνεται για την τωρινή κατάσταση και γι’ αυτό πληρώνει τώρα με αυτά τα αποτελέσματα.
Είναι τέτοιου είδους συμπεριφορές που οδήγησαν τους πολιτικούς να μας κατηγορούν κι αυτοί, πως μαζί τα φάγαμε. Αυτή η λίστα που μιλάει μόνο για έναν Έλληνα φυγόπονο, οκνηρό, αργόσχολο, γεμάτο πάθη για φαγητά, διασκεδάσεις, διακοπές, έρωτες, ποτά, καταχρήσεις, μπουζούκια, λουλουδοπόλεμο, αυτή η λίστα μας έχει φτάσει σε σημείο να πολεμάμε μεταξύ μας, για το ποιος έφταιξε πιο πολύ, για το ποιος προκαλεί με την κοινωνική του άνεση τώρα που οι πολλοί υποφέρουν, για το ποιος αγωνίζεται πιο πολύ και ποιος όχι να σώσει την πατρίδα ή το τομάρι του… Δεν θέλω να παρεξηγηθώ…Ντρέπομαι γι’ αυτή τη λίστα γιατί παλιά τη διάβαζα και εγώ με χαμόγελο και τώρα τη διαβάζω με θλίψη…
ΌΧΙ δεν είμαι περήφανη για το ένδοξο παρελθόν μας και μόνο και για ένα παρόν που αντί να έχει αγώνες και πάλες για επιτεύγματα ισάξια, έχει μόνο κραιπάλες και υπερβολές.
Δεν είμαι περήφανη για τους πολιτικούς που τόσα χρόνια συντηρούσαν τέτοιου είδους συμπεριφορές  και προκαλούσαν με ακόμα χειρότερες. Με σκάνδαλα, με υποσχέσεις που ποτέ δεν τήρησαν, με έργα που ποτέ δεν υλοποίησαν γιατί τα  δημόσια χρήματα τα κατασπαταλούσαν οι ίδιοι, με ψηφοφόρους που συντηρούσαν διορίζοντας τους σε θέσεις εργασίας αχρείαστες.
Δεν είμαι περήφανη για  συμπεριφορές κανιβαλισμού, ξεκατινιάσματος και διαθέσεις να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, για να νιώσω καλύτερα. (Ο γείτονας παράλληλα ίσως να τάιζε και την κατσίκα του όσο «εγώ» έτρωγα τους μισθούς μου σε ρούχα και μπουζούκια και την άφηνα να λιμοκτονεί και τελικά να πεθάνει ή να μου την κατασχέσουν.)
Δεν είμαι περήφανη που κρίνουμε τους πάντες εκτός από τον εαυτό μας.
Δεν είμαι περήφανη για τη λογική του κι αύριο μέρα είναι… Δεν ξέρω πως θα είναι το αύριο και σε ποια Ελλάδα εδώ που την φτάσαμε…
Δεν είμαι περήφανη για τον Έλληνα που θυμώνει εύκολα (αλλά δεν κρατάει κακία ) και ξεχνάει εύκολα γιατί έχει μάθει να τον χειραγωγούν και να τον κατευθύνουν κατευθυνόμενα ΜΜΕ.
Δεν είμαι  περήφανη για τις λαδιές, για τα λαδώματα, για τα φακελάκια, για τα πληρωμένα διπλώματα, για τα βύσματα, την αναξιοκρατία, το θράσος.
Δεν είμαι περήφανη που στο όνομα των ένδοξων Ολυμπιακών Αγώνων έγιναν οι πιο μεγάλες σπατάλες και καταχρήσεις από πολιτικούς, ενώ εμείς ξεχειλίζαμε από εθνική υπερηφάνεια και κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου…
Δεν είμαι περήφανη να βλέπω θρασύδειλες ανώνυμες επιθέσεις σε blogs και sites κοινωνικής δικτύωσης για το ποιός αγωνίζεται και ποιος αγωνιά περισσότερο ή λιγότερο  από τον άλλο.
Αυτή είναι η λίστα με όλα τα ελαττώματα του Έλληνα.
Παλιότερα, κάποια από αυτά ίσως να μας φαινόντουσαν χαριτωμένα αλλά τα περισσότερα είναι το λιγότερο ενοχλητικά και στις μέρες μας καταστροφικά θα τολμούσα να πω!
Θέλω να πιστεύω πως δεν είμαστε μόνο έτσι οι Έλληνες.
Όταν τα πράγματα φτάσουν σε ένα σημείο που δεν πάει άλλο γινόμαστε μια γροθιά. Ναι είμαστε της τελευταίας στιγμής, τσακωνόμαστε για το τίποτα αλλά όταν υπάρχει ανάγκη και μόλις εξαντλήσουμε τα περιθώρια είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο και τότε έχουμε φιλότιμο.
Είμαι λοιπόν περήφανη για τον Έλληνα που δουλεύει χωρίς να μας δουλεύει, που θαυμάζει τον καλύτερο του και προσπαθεί να τον φτάσει όχι να τον ρίξει. Είμαι περήφανη για τον Έλληνα που πονάει την πατρίδα του και θέλει να την φροντίζει με σεβασμό και υπευθυνότητα. Που προσπαθεί να πάρει τη δουλειά με την αξία του και όχι με την γνωριμία του. Που δεν βιάζεται να καταδικάσει τους πάντες αλλά δεν ξεχνάει και δεν εξαγοράζεται. Που ψηφίζει τον πολιτικό που θα προσφέρει στην πατρίδα, που δεν παραμυθιάζεται, που δεν βολεύεται.
Είμαι περήφανη για τον Έλληνα που μπορούμε να ξαναβρούμε σε μια πατρίδα που έχει χάσει την ταυτότητα της…
Είμαι περήφανη για τον Έλληνα που ξέρει να αγωνίζεται με πάθος και χωρίς πάθη, για ιδανικά, όχι για δανεικά…

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)