Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Απαράδεκτη η παρέμβαση των εκπροσώπων της δημοτικής αρχής και η υποσκέλιση του εκκλησιαστικού συμβουλίου στα Δίδυμα


Την παρακάτω ανάρτηση   μεταφέρω από το ιστολόγιο του κυρίου Δαμαλίτη.

Η απάντηση του πατρός Κοσμά εφημερίου στα Δίδυμα για το θέμα που προέκυψε με την τοποθέτηση της  προτομής του μακαριστού Παπα Αγγελου.



Κε Δαμαλίτη
Δυστυχώς, θλίβομαι που θα μπω στη διαδικασία να κάνω όλη την παρακάτω αναφορά σχετικά με τη διαμάχη μεταξύ εμού και των Δημοτικών Εκπροσώπων στα Δίδυμα. Το κάνω σε σας, γιατί είστε ο μόνος στην Ερμιονίδα που ζήτησε να δει γραπτώς και τη δική μου άποψη αν και αυτό το κάνατε σαν κάλεσμα σε κάποιο είδος απολογίας για την «ασεβή» πράξη μου να μη λάβω μέρος στην τελετή των αποκαλυπτηρίων της προτομής του παπ- Άγγελου. Παραθέτω λοιπόν τη δική μου εκδοχή προς αντικειμενική άποψη όλων όσων ενδιαφέρονται να μάθουν. (Με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Δήμος γενικά, αυτό μοιάζει μάλλον «βαρκούλα που αρμενίζει». Οι ρίζες όμως του θέματος είναι σοβαρές και χρήζουν συζητήσεως).

Ξεκινώ με την ερώτησή σας σχετικά με την ομιλία μου την ημέρα της Αγ. Τριάδος. Υπάρχουν πολλοί αυτήκοοι μάρτυρες και αυτούς δεν τους βρίσκετε συνήθως στα καφενεία απ’ όπου πήρατε τις πληροφορίες σας. Προς εσάς που δεν ήσασταν παρών σας γράφω λοιπόν τα λόγια που είπα: «…τέθηκε σε μένα μια απορία ενός νέου των Διδύμων, γιατί να τιμήσουμε τον παπ-Άγγελο αφού έδειξε μια παθητική συμπεριφορά και έμοιαζε να γονατίζει στον κατακτητή. Και εγώ απαντώ στο νεαρό και θέτω και μπροστά σε σας τη σκέψη μου. Αν και εκ πρώτης όψεως μοιάζει παθητική η στάση του δεν είναι έτσι. Ο παπ- Άγγελος δεν είναι ότι του έλειπε η οργή απέναντι στο κατακτητή ούτε ότι δεν καίγονταν τα στήθια του απ’ την ανδρική του φύση και το πατριωτισμό του όταν έπρεπε να φερθεί φιλικά και παρακλητικά προς τους Γερμανούς. Ο παπ Άγγελος είχε κάτι που ξεπερνούσε την πατριωτική και την ανδρική του συνείδηση. Αυτό ήταν η Ιερατική του συνείδηση. Πάνω απ’ όλα ήταν παπάς και ενδιαφερόταν για τις ζωές και τις ψυχές του ποιμνίου του. Το χρέος του ως ποιμένας ήταν πάνω απ’ την προσωπική αντρική του υπερηφάνεια και στα μάτια του Θεού αυτό ήταν αυτοθυσία. Πρώτα ήταν ορθόδοξος χριστιανός ιερέας, και μετά ήταν πατριώτης, άντρας, ήρωας κτλ… Γιατί και εμείς πρώτα είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί και μετά έλληνες. Το να είσαι έλληνας δε φτάνει μόνο του να σε σώσει. Το να ‘σαι χριστιανός ορθόδοξος όμως ανοίγει τις πόρτες της Ουράνιας Πατρίδας… Για την ιερατική του συνείδηση κυρίως και για το θάρρος του να την ακολουθήσει, πέραν του αναμφισβήτητου πατριωτισμού του, ο παπ’ Άγγελος πρέπει να τιμηθεί…»
Αυτά είναι τα λόγια μου κ. Δαμαλίτη. Δείτε την ανάρτηση στο ιστολόγιο του Δήμου της επιστολής του προέδρου Διδύμων και όσα με τόση άνεση με κατηγορεί και πείτε μου πόσο κοντά είναι τα νοήματα με αυτά που είπα. Το αν συμφωνούσα με την τιμή προς τον ιερέα σας προκαλώ να ρωτήσετε τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου Διδύμων και μέλη της χορωδίας της ενορίας που πολύ πριν φανούν οι σημερινοί Δημοτικοί Εκπρόσωποι ήταν μάρτυρες και της δικής μου συναίνεσης σ’ αυτό. Όλη μου η «λανθασμένη» συμπεριφορά ήταν που ζήτησα να σεβαστούν την θέση του εφημερίου και του εκκλησιαστικού συμβουλίου και αφού αυτό το μνημείο θα γινόταν σε χώρο του Ναού του οποίου την ευθύνη έχει η εκκλησιαστική αρχή να προηγηθεί συνεννόηση σχετικά με τη διαμόρφωση και έγγραφη ενημέρωση. Δηλαδή, κε Δαμαλίτη αν εγώ ως ιερέας, παράγγελνα σε μάστορα τη προτομή του Ηγουμένου της Μονής Αυγού, που μαζί με τους καλόγερούς του σφάχτηκαν απ’ τον Ιμπραήμ στο Ναύπλιο το 1821, και την τοποθετούσα σε κάποια πλατεία του Κρανιδίου, δεν θα χρειαζόταν ενημέρωση, άδεια και έγκριση του Δήμου? Αγαθός δεν θα ήταν ο σκοπός μου, γιατί να ζητούσα άδεια; Ποιος νόμος λέει ότι ο Δήμος μπορεί, σαν κοσμοκράτορας, να επεμβαίνει σε χώρο της Εκκλησίας και να το διαμορφώνει όπως αυτός «γουστάρει» επειδή είναι αγαθός ο σκοπός του; Αλήθεια, ήταν ενημερωμένο το Δημοτικό Συμβούλιο γι’ αυτή τη αυθαίρετη πράξη και δαπάνη; Και αν ήταν γιατί δεν βρέθηκε κανείς να λάβει υπ’ όψιν του την επιστολή μου που ζητούσα ενημέρωση; Η αυθαίρετη επέμβαση του Δήμου σε χώρο της Εκκλησίας, η προκλητική περιφρόνηση και εμπάθεια με διάφορες χαζοκατηγορίες ότι δήθεν ο εφημέριος κάνει αντιπολίτευση καθώς και η πεποίθησή μου πως επρόκειτο απλά για μια πολιτική φιέστα και παιχνίδι εντυπώσεων, σφετερισμός ενός ιερού προσώπου για προσωπική καταξίωση, είναι οι λόγοι που δεν είχα θέση σ’ αυτά τ’ αποκαλυπτήρια. Ήταν σα να επιδοκιμάζω την πράξη τους και τη συμπεριφορά τους. Θα έκανα την επιμνημόσυνη μόνο δέηση, όπως τους υποσχέθηκα, αν δεν είχαν προσκληθεί και άλλοι ιερείς και θα εγκατέλειπα αμέσως την φιέστα. Αυτό ήταν όμως πλέον περιττό.
Οι κατηγορίες του Προέδρου των Διδύμων στο ιστολόγιο του Δήμου εναντίον μου προσωπικά είναι «κρίμα στον κόρφο του». Αν και το πιο πιθανό είναι να μην τις έγραψε ο ίδιος, πάντως τις υπέγραψε. Γινόμενος μέγας κριτής φτάνει σε σημείο να υπονοεί ακόμα και εγκληματικές ενέργειες. Αυτά είναι σοβαρά πράγματα και ξεπερνούν το επίπεδο απλής διαμάχης. Αυτό είναι σχέδιο εξόντωσης. Τί γνώμη να έχω για τον κ. Δήμαρχο και τους Δημοτικούς Συμβούλους μετά από αυτή την επικρότηση της συμπεριφοράς του εκπροσώπου τους; Μπορεί να έχει πείσει τον Μητροπολίτη μας και τους Ιερείς της περιφέρειας για την θεοσέβεια και εντιμότητά του εγώ όμως, ένα ξένο παιδί, για πολλούς ταπεινής καταγωγής, άπειρος στα «διπλωματικά», είμαι απογοητευμένος και εξοργισμένος με τη στάση αυτού και των γύρω του. Νομίζω πως μιλάμε διαφορετική τελείως «γλώσσα».
Μέσα στην δική μου εκκλησιαστική πορεία, από τότε που στα 19 μου χρόνια επέλεξα να ακολουθήσω το δρόμο της μοναχικής αφιερώσεως και κατόπιν αυτό της ιερατικής διακονίας έχω μάθει πως ο μοναχός δεν έχει το δικαίωμα της υπερασπίσεως του εαυτού του, όταν έχει να κάνει με εις βάρος του αδικία ή συκοφαντία, γιατί με τις μοναχικές του υποσχέσεις αυτό το δικαίωμα το παραχώρησε στον ίδιο το Θεό. Δεν ξέρω όμως αν έχω τέτοια πνευματική δύναμη να ανεχτώ κάτι τέτοιες συκοφαντίες. Τα σχόλιά μου σ’ αυτές τις κατηγορίες καθώς και για το τι άλλο κρύβεται πίσω από τη συμπεριφορά των Δημοτικών Εκπροσώπων θα τα καταθέσω πάλι αν μου το ζητήσετε ή σ’ όποιον τον ενδιαφέρει και μου ζητήσει το λόγο. Αντίθετα μ’ αυτούς, εμένα δεν μ’ αρέσει να «εξοντώνω» τον άλλον με δημόσια επίθεση. Αυτό βέβαια στη προκειμένη περίπτωση γύρισε εις βάρος μου. Με τη τελευταία δημοσίευση του κ. Σερέτη έδειξαν το πρόσωπό τους και τις προθέσεις τους. Όλοι πάντως, Διδυμιώτες ή όχι, όσοι λαμβάνουν γνώση του θέματος, οφείλουν να πάρουν θέση στη προκλητική συμπεριφορά αυτή απέναντι στον «ασήμαντο νεαρό» παπά της Μητροπόλεως επειδή διεκδικεί το δικαίωμα της άποψης και της ισότιμης μεταχείρισης.
Κε Δαμαλίτη,
Εμένα προσωπικά η «αποκαθήλωση» του «φωτοστέφανου» που τόσο καιρό με «ντύνουν» οι Διδυμιώτες, στην ουσία με κάνει πιο έντιμο γιατί δεν ανταποκρινόταν έτσι κι αλλιώς στην αλήθεια, επιπλέον με καθιστά επιπλέον ελεύθερο. Ο τίτλος του καλού και ενάρετου, είναι μόνο βάρος. Ήταν άτυχοι σ’ αυτό. Τους έφεραν παπά που δεν έχει τίποτα να χάσει.

Με εκτίμηση
Ο Εφημέριος του Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Διδύμων
Ιερ/χος Κοσμάς Κωνσταντινίδης


Δεν υπάρχουν σχόλια: