Ελευθερία λόγου ή θάνατος "σιωπής"

Προ ημερών, κατά την διάρκεια της συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ο Μακαριώτατος αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κος Ιερώνυμος τοποθετήθηκε υποστηρίζοντας ότι οι Μητροπολίτες και όλοι οι κληρικοί δεν πρέπει να πολιτικολογούν.
Εδώ είναι η τοποθέτησή του:  Ιερώνυμος: «Οι καιροί ου μενετοί». Χρειάζεται πολλή εργασία από όλους μας"  
Νιώθω την ανάγκη να καταθέσω μερικές σκέψεις.
Ο κληρικός δεν μπορεί να σταματήσει να μιλάει για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας που ζει.
Αυτό άλλωστε μας δίδαξαν όλοι οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Οι άνθρωποι της Εκκλησίας και θα μιλήσουν και θα δράσουν με διάκριση και σύνεση.

Αν πολιτικολογία είναι να πω ότι είναι αδικία να κόβουν την σύνταξη του μικροσυνταξιούχου για να πληρώσουν την τρόικα;  ναι θα μιλώ.

Αν πολιτικολογία είναι να πω ότι ο οικοδόμος θα πάρει σύνταξη στα 40 χρόνια και θα είναι 700ευρώ ενώ ο βουλευτής σε δύο τετραετίες και θα πληρώνεται με 1400ευρώ η κατώτερη; ναι θα μιλώ.

Αν πολιτικολογία είναι να πω ότι πέρα από την ηθική κρίση που περνάει η χώρα μας, και είναι σημαντική,  η οικονομική κρίση οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στο ότι  τα λεφτά τα έφαγαν οι πολιτικοί; ναι θα μιλώ.

Αν πολιτικολογία είναι να πω ότι τα αποθεματικά των συντάξεων κάποιοι πολιτικοί τα έπαιξαν στο χρηματιστήριο και τώρα δεν έχει να πληρωθεί ο συνταξιούχος; ναι θα μιλώ.

Αν πολιτικολογία είναι να πω ότι το παιδί μου θέλω να έχει όλους τους δασκάλους του από την πρώτη ήμερα του σχολείου ; ναι θα μιλώ.

Αν πολιτικολογία είναι να πω ότι θέλω το παιδί μου να διδάσκεται το μάθημα των θρησκευτικών στο σχολείο του; ναι θα μιλώ.

Αν πολιτικολογία είναι να πω ότι θέλω καλύτερη δημόσια διοίκηση με ευσυνείδητους υπαλλήλους; ναι θα μιλώ.

Αν πολιτικολογία είναι αν πω ότι θέλω βιολογικό στο δήμο μου, ανακύκλωση, καλύτερους δρόμους, καλύτερες υποδομές, καλύτερη υγεία για τα παιδιά μου  και μένα; ναι θα μιλώ.

Να έχετε υπόψιν σας ένα πράγμα.
Αυτοί που μας κατηγορούν  όταν μιλάμε για θέματα που άπτονται της επιβίωσης της κοινωνίας και του έθνους μας, αυτοί οι ίδιοι θα είναι που θα μας κατηγορήσουν ότι δεν κάναμε τίποτα για να αποτρέψουμε ή να στηρίξουμε τον πιστό λαό μας, όταν περάσει η κρίση.

Ας μην περιμένουμε τι θα μας πουν οι άλλοι.

Ας παραδειγματιστούμε από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας και ας σταθούμε στο πλάι του λαού μας με λόγια και με έργα.
Όχι υποστηρίζοντας κάποιο συγκεκριμένο  κόμμα, ή κάποια επιχειρηματικά  συμφέροντα,   αλλά αγκαλιάζοντας  πρωτίστως τον αδικημένο, πονεμένο, και εξαθλιωμένο ελληνικό λαό.


                                                                                                                                            ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙ "ΑΠΟΔΟΤΙΚΗΣ ΣΙΩΠΗΣ" ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ


Επειδή είμαι εκ των πρώτων που ζήτησαν από την Ιεραρχία να πάρει θέση στα ζέοντα και αμέσως απτόμενα της σωτηριολογικής αποστολής της Εκκλησίας ζητήματα δια της προς την Ι. Σύνοδο ανοικτής επιστολής μου (12/7/10) οφείλω υικώς μίαν απάντηση στον σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεον και συγκεκριμένα στο άρθρο του με τίτλο  

" Η «σιωπή» του Αρχιεπισκόπου " που δημοσιεύεται  στην εφημερίδα «Κόσμος του Επενδυτή»

Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Σεβασμιώτατε πάτερ και δέσποτα, εκτός από τον προσήκοντα σεβασμό, πρέπει να πω πως τρέφω μίαν ιδιαιτέραν εκτίμηση στο πρόσωπό σας, ιδίως για την πνευματική και θεολογική σας συγγένεια με τον μακαριστό πατέρα Ιωάννη Ρωμανίδη. Φαντασθείτε λοιπόν την έκπληξή μου, όταν διάβασα το περί  «σιωπής» του   Αρχιεπισκόπου άρθρο σας. Το γεγονός δε ότι είναι  δημοσιευμένο σε μια εφημερίδα του χρήματος, ιδιαιτέρως όταν η πρώτη απόφαση της Ι. Συνόδου ήταν να συμμετάσχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τραπέζης!
(πράξη ασφαλώς απαραίτητη αλλά ήταν ανάγκη να είναι η πρώτη σε προτεραιότητα απόφαση;) με ελύπησε διότι μπορεί να προβληματίσει τους μη γνωρίζοντες και να σκανδαλίσει τους μακράν της Εκκλησίας διάγοντας, να δώσει δε αφορμή πληγμάτων στους επιθυμούντες την εξουδένωση της Εκκλησίας.

Είμαι βέβαιος πως  το άρθρο σας χρησιμοποιήθηκε ερήμην σας από τους τραπεζοπιστωτικούς κύκλους,  τους οποίους  βολεύει η "αποδοτική σιωπή" του μακαριωτάτου και της Ι. Συνόδου.Και έρχομαι σε πολύ λίγα επι μέρους που θίγετε για να εξηγήσω την θέση όλων ημών που ζητούμε από τους ποιμένες μας να πάρουν θέση σε όσα καταιγιστικά η "πολιτεία" δολίως εισάγει και να μας  δείξουν το δρόμο...
Λέτε ότι: "...ακούσθηκε η άποψη ότι ο Αρχιεπίσκοπος, και κατ' επέκταση η Ιεραρχία, δεν ομιλεί στην κρίσιμη αυτή περίοδο και περισσότερο σιωπά ή εφησυχάζει, και ότι θα πρέπει να κάνη κοινωνικές επαναστάσεις, να ηγηθή αγώνων, να κρίνη πολιτικούς..."Εκτός από το "σιωπά" τίποτε άλλο δεν έχει ειπωθεί από όσους τουλάχιστον μπορούν να ομιλούν εκ μέρους του ποιμνίου και όχι κάποιας εφημερίδας ή πολιτικής ομάδας με σκοτεινές ή φανερές σκοπιμότητες. Συνεπώς κατεύθυνση ζητούμε κι όχι επανάσταση!

Σε άλλο σημείο του άρθρου σας διερωτάστε: "...από ποιους διατυπώνομαι τέτοιες αιτιάσεις και ποιες είναι οι ιδεολογικές και «εκκλησιολογικές» προϋποθέσεις που συγκροτούν την προσωπικότητα τους και την εν γένει συμπεριφορά τους."

Νομίζω και ο πλέον κακόπιστος θα έχει αντιληφθεί ότι η ένστασή μας συνίσταται στην αυτονόητη θέση πως οι ποιμένες είναι αδύνατον να  σιωπούν  καθόν χρόνον ο νοητός λύκος έχει εισέλθει και κατασπαράζει τα πρόβατα!!!


Κι αν θέλετε την ταυτότητα των πρωτοστατών  στην ένστασή μας προς την Ι. Σύνοδο  θα σας την αποκαλύψουν

  

 οι θέσεις του σεβ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ

το αίτημα του σεβ. Αιτωλίας κ. Κοσμά

παλαιότερες θέσεις του σεβ. Αιγιαλίας κ. Αμβροσίου

το πρόσφατο ψηφισμα της Ι.Μητροπόλεως Αιγιαλίας'

καθώς και η πρώτη επιστολή προς την Ι.Σ. του π. Σαράντου

Μαζί με αυτούς αγωνιά πλήθος μοναχών του Αγ. Όρους και πολλών Ι. Μονών και φυσικά η πλειονότης του ποιμνίου.

Σε άλλο σημείο του άρθρου σας αναφέρετε ότι:
"Η μεγαλύτερη, πάντως, δόξα της Εκκλησίας είναι η περίοδος του διωγμού και των κατακομβών, γιατί τότε βιώνει εντονώτερα το μυστήριο του Σταυρού του Χριστού και οπωσδήποτέ τότε αποβάλλει την εκκοσμικευμένη ζωή, τα αλλότρια έργα της και αναδεικνύει τους μάρτυρες." Ουδεν αληθέστερον αυτού, ποιός μπορεί να διαφωνήσει;
Όμως φαντάζεστε σεβασμιώτατε πάτερ, τους μάρτυρας λ.χ. τον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο να ασκεί την μέθοδο της "αποδοτικής σιωπής" ενώπιον του διώκτου της Εκκλησίας Διοκλητιανού;
Άν δεν είχε ελέγξει τον Διοκλητιανό με παρρησία μπροστά στο συμβούλιο, θα ήταν ο  αγαπημένος του Χριστού Μεγαλομάρτυς;

Διότι περί Διοκλητιανού πρόκειται και τώρα, περί διωγμού της Εκκλησίας και μάλιστα επικινδυνοτέρου διότι προβατοσχήμως υποδύεται την ευσέβεια και παντοιοτρόπως περιποιείται την ασέβεια και ο "έπαρχος" και η χρηματοπιστωτική εξουσία που του δίνει τις εντολές.

Τέλος άφησα δύο σημεία που δεν αντελήφθην διότι δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω την σκέψη σας.

Λέτε στο πρώτο:
"...οι άνθρωποι της κοινωνίας μας, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, χρειάζονται το ιλαρό πρόσωπο της Εκκλησίας, την διάφανη και ευαγγελική ζωή, την «ζώσα παραίνεση», τον παρακλητικό λόγο. Δεν επιθυμούν την παρουσία του «μεγάλου ιεροεξεταστή» του Ντοστογιέφκαι, αλλά τον άνθρωπο της θυσίας, της κένωσης, της προσφοράς, της σταυρικής αγάπης, που θεραπεύει χωρίς να προκαλεί."Συγνώμη πάτερ μου αλλά αυτό λέμε και εμείς μόνο που ο
" μεγάλος ιεροεξεταστής" είναι για μας ο νοητός λύκος, είναι αυτός που βασανίζει τον λαό και θέλει να τον εξουδενώσει κι εσείς, αν κατάλαβα καλα, λέτε πως αν ελέγξει η Ιεραρχία τον δήμιο, θα κατηγορηθεί για ιεροεξεταστικό μένος;

Ειλικρινά δεν περίμενα από Ορθόδοξο ιεράρχη να μπαίνει στην νεοεποχίτικη επιχειρηματολογία, έστω και για να αποφύγει ενδεχόμενη κατηγορία από τους αντιθέους.

Επίσης δεν κατάλαβα το  "χωρίς να προκαλεί" διότι δεν είμαστε εμείς που προκαλούμε αλλά η νεοεποχίτικη δικτατορία που μας επιβάλλεται με το "έτσι θέλω" και προκαλεί και αυτήν την νοημοσύνη μας με τις "απόρθητες" ανοησίες των ΜΜΕ περί "αναποφεύκτου" και περί "σωτηρίας της Ελλάδος" και άλλα που θα ήσαν κωμικά αν δεν έσερναν τον τραγικό χορό της προδοσίας.

Και στο δεύτερο:
"Όσοι έχουν συνηθίσει να ζουν με ιδιαίτερες «εξαρτησιογόνες ουσίες», δεν μπορούν εύκολα να απεξαρτητοποϊηθούν και γι' αυτό και αναζητούν την «ουσία» που αφιονίζει."
Προσωπικά διαφωνούσα με όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, ουδέποτε όμως στο παρελθόν έχασα τον ύπνο μου όπως τώρα, θεωρώντας ότι κινδυνεύει η πατρίδα μου, τα ιερά και τα όσια του Έθνους.
Αυτό που συντελείται σήμερα είναι η δοκιμή συντριβής των λαών της οικουμένης, των θεσμών, των αξιών, της πίστης και της ελευθερίας που ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο, από τους κατεξουσιαστές του χρήματος και της απληστείας!!!
Και η δοκιμή γίνεται στην΄Ορθόδοξη Ελλάδα!
Το έχουν αντιληφθεί οι άλλοι λαοί και μας συμπαρίστανται λέγοντας "Τώρα είμαστε όλοι Έλληνες"

Η ιεραρχία πάτερ και δέσποτα πότε θα το αντιληφθεί;

Με πόνο και πολλήν αγάπη  ασπάζομαι την δεξιάν σας
Romanos

Πηγή: http://oimos-athina.blogspot.com/