Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Το φως της ελευθερίας και της αγάπης ξεχειλίζει το σύμπαν.


Το μυστικό της ψυχικής ευκαμψίας

Αν το δέντρο δεν λυγίσει
στην ορμή του ανέμου
θα σπάσει.
του Νικήτα Καυκιού


Η αλήθεια της ψυχής είναι δώρο των ουρανών.
Η αντίσταση γιγαντώνει την απειλή των προβλημάτων.
Ο πόλεμος ενισχύει την αντιπαλότητα.
H επίθεση κρύβει αδυναμία και φόβο.

Οι νικητήριες ιαχές έχουν την ίδια μυστική χροιά με τους θρήνους της ήττας. Η αδυναμία γεννά την ψευδαίσθηση των δικαιωμάτων. Η φυλακή μας είναι κτισμένη πάνω στα λιθάρια του εγωισμού. Οι ανάγκες, τραυματίζουν την επικοινωνία. Η αμυντική υπερηφάνεια, διαστρέφει τις δυνατότητες αυτογνωσίας και αγάπης.

Πάνω στο τρέμουλο των κυμάτων βαδίζουμε ανυποψίαστοι. Αγκαλιάζουμε φτηνές σχέσεις για να λυτρώσουμε την αγωνία μας. Σωσίβια που θα σπάσει η ανάγκη και ο θάνατος.

Μόνο ν’ ανοίξουν τα μάτια ξεκάθαρα στη ρευστότητα των πάντων. Η στεριά είναι κι αυτή θάλασσα, ταραγμένη στο φως του ήλιου και την άφεγγη νύχτα. Η νίκη φυτρώνει στην μαλακή καρδιά, τη χτυπημένη απ’ τον πόνο της συντριβής. Κρυφά στους στεναγμούς αναπαύεται η καρδιά συντετριμμένη και τεταπεινωμένη. Καρδιά των υδάτων και των ανέμων. Καρδιά του μαρτυρίου και της ανάστασης.

Αν θες πόλεμο χτύπα τον εαυτό σου. Ση φωλιά των παθών αφουγκράσου τις ρίζες του πολέμου. Ο εχθρός κατοικεί στα νεφρά του κορμιού. Η εγωκεντρικότητα διασπά τους αρμούς του σύμπαντος.

Η ταπείνωση μας ενώνει με την Θεία Αγάπη και συγχωρεί τα πάντα.
Ο Θεός είναι η αστείρευτη πηγή των όντων.
Ο άπειρος χώρος των πάντων. Μέσα σ’ Αυτόν κινούμαστε και υπάρχουμε.
Είμαστε μέσα στην αγάπη Του.

Ζούμε ξένοι σε γη αλλότρια. Ο κόσμος εχθρικά μας επιβουλεύεται. Ο λόγος των φίλων ξένος ξέχασε τη συμπόνια, τα αδιέξοδα της αγωνίας ματώνουν τον ιδρώτα στο πρόσωπό μας. Η νύχτα πρόλαβε αδιάβατη την πορεία μας.

Η αγκαλιά του θεού είναι εδώ. Η ζωντανή αλήθεια του Αγίου Πνεύματος πλημμυρίζει τον κόσμο υπέρτατη χαρά. Το φως της ελευθερίας και της αγάπης ξεχειλίζει το σύμπαν. Λυγίζουμε το φτωχό ύψος του εαυτού μας, μπροστά στην έσχατη ταπείνωση του Θεού Λόγου. Γινόμαστε κι εμείς ταπείνωση. Αφήνουμε τον κόσμο να μας διαλύσει θεραπευτικά. Η αγάπη μας είναι τέλεια ευκαμψία. Ατέρμονη σχοινοβασία πάνω στις προκλήσεις της καθημερινότητας.
Εγκαταλείπουμε εαυτούς και αλλήλους στην μυστική διακυβέρνηση της Θείας Αγάπης και αναπνέουμε το ανέκφραστο έλεος της πρόνοιας του Θεού.

1 σχόλιο:

sikam είπε...

Ειναι περίεργο πόσο μοιάζουν ολα αυτά με τίς βουδιστικές θεωρίες,τον Ινδουισμό το Ταό και γενικά τις ανατολικές φιλοσοφίες.
Ειναι μια σωστή προσέγγιση αυτογνωσίας χρήσιμη στον νευρωτικό και υπερ ορθολογιστή δυτικό ανθρωπο.Οπως πάντα ομως δεν ειναι η μόνη.
Χρειάζεται και αντίσταση.Εχθρός δεν ειναι πάντα ο εαυτός μας,κάποιες φορές ειναι η αναίτεια βία και επιθετικότητα η απληστεία των αλλων.
Η στεριά δεν ειναι θάλασσα γιατί δεν κολυμπάς μέσα της στην αληθινή ζωή.
Θα θυμάμαι γιά πάντα την δήλωση μιάς ειρηνήστριας πώς αν κάποιος προσπαθήσει να την βιάση δεν θα αντισταθεί γιατί δεν δέχεται να παίξει το παιχνίδι της βίας που προσπαθεί να της επιβληθεί.
Ε λοιπόν χωρίς να επιδιώκει κανείς την βία ,το δικαίωμα στην αντίσταση στην επιβίωση ειναι ενστικτώδες και νόμιμο.